ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο στο να διεκδικούν επιφανείς άνθρωποι – ιδίως φιλόδοξοι άνδρες – ένα βραβείο Νομπέλ. Επιστήμονες, οικονομολόγοι, ακόμη και ποιητές το κάνουν. Αλλά ο κόσμος δεν έχει γίνει ποτέ μάρτυρας μιας τόσο θρασύτατης και τραβηγμένης εκστρατείας όσο αυτή που έχει οργανώσει ο Ντόναλντ Τραμπ για το Νομπέλ Ειρήνης.
Το Νομπέλ Ειρήνης είναι η πιο διάσημη διάκριση στον κόσμο για την αποκατάσταση ή την εδραίωση της ειρήνης. Οι αποδέκτες του επιλέγονται από μια επιτροπή διακεκριμένων Νορβηγών, που επιλέγονται από το νορβηγικό κοινοβούλιο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα ενέδιδαν στην πεποίθηση του Τραμπ ότι είναι άξιος να επιλεγεί.
Ένας λόγος είναι ότι ο Τραμπ υποτιμά και προδίδει την Ευρώπη, μέρος της οποίας είναι η Νορβηγία, σε κάθε ευκαιρία. Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα απειλήσει να καταλάβει τη Γροιλανδία, ένα αυτόνομο έδαφος της Δανίας, και φαίνεται πρόθυμος να υπονομεύσει τη συμμαχία του ΝΑΤΟ (μέλος της οποίας είναι και η Νορβηγία). Εν τω μεταξύ, ο Τραμπ υποκλίνεται στον τύραννο που ευθύνεται για τον μεγαλύτερο χερσαίο πόλεμο της Ευρώπης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ πατρονάρει τον πρόεδρο της χώρας που έχει δεχθεί εισβολή.
Ο Τραμπ φαίνεται να υπερασπίζεται γενικά τους τυράννους. Πρόσφατα επέβαλε σκληρούς δασμούς στη Βραζιλία ως τιμωρία για τις προσπάθειές της να δικάσει τον πρώην πρόεδρό της Ζαΐρ Μπολσονάρο για την υποκίνηση μιας απόπειρας πραξικοπήματος εμπνευσμένης από τον Τραμπ το 2022. Και έχει υποστηρίξει σθεναρά τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, ακόμη και όταν ο τελευταίος κάρφωσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των Συμφωνιών του Όσλο, του σημαντικότερου διπλωματικού επιτεύγματος της Νορβηγίας τον τελευταίο μισό αιώνα.
Η συμπεριφορά του Τραμπ στο εσωτερικό δείχνει μια περιφρόνηση για τον διάλογο και τη συμφιλίωση. Κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του, φέρεται ναρώτησε τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγό Μαρκ Μίλεϊ, αν τα στρατεύματα που είχε στείλει στην Ουάσιγκτον θα μπορούσαν να πυροβολήσουν διαδηλωτές στα πόδια. Σήμερα, στέλνει άνδρες της Εθνοφρουράς σε πόλεις όπου ούτε χρειάζονται ούτε είναι ευπρόσδεκτοι, ενώ φυλακίζει και απελαύνει αιτούντες άσυλο, νόμιμους μετανάστες, ακόμη και πολίτες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, χωρίς τη δέουσα διαδικασία.
Φυσικά, στον κόσμο του Τραμπ, όπουη λογοδοσία χαρακτηρίζεται «κυνήγι μαγισσών», τα γεγονότα απορρίπτονταιως μυθοπλασία και το ψέμα είναι μια σταθερά, τα πάντα θα μπορούσαν να συμβούν. Εχουμε ήδη δει τον έναν παγκόσμιο ηγέτη μετά τον άλλον να κολακεύει τον Τραμπ και να ενδίδει στον εκφοβισμό του. Αλλά η Επιτροπή Νομπέλ έχει ζήσει ακόμα πιο τραγελαφικές καταστάσεις. Το 1939, δώδεκα μέλη του κοινοβουλίου της Σουηδίαςπρότειναντον τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας Νέβιλ Τσάμπερλεν για το Νομπέλ Ειρήνης για τον ρόλο του στη διαπραγμάτευση της Συμφωνίας του Μονάχου με τον Αδόλφο Χίτλερ το προηγούμενο έτος. Τελικά, η Επιτροπή Νομπέλ αποφάσισε να μην απονείμει το βραβείο σε κανέναν εκείνη τη χρονιά.
Ηταν μια προφητική απόφαση: η συμφωνία του Τσάμπερλεν, η οποία έδωσε στο ναζιστικό καθεστώς το πράσινο φως για την προσάρτηση της Σουδητίας, ενθάρρυνε τον Χίτλερ να εξαπολύσει τους πολέμους του εναντίον άλλων ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Αποτελεί ειρωνεία το γεγονός ότι ο Τραμπ πιστεύει ότι η καλύτερη ευκαιρία του να εξασφαλίσει ένα Νομπέλ Ειρήνης έγκειται σε μια «ειρηνευτική» συμφωνία τύπου Μονάχου που θα αναγκάσει την Ουκρανία να παραχωρήσει τμήματα του κυρίαρχου εδάφους της στη Ρωσία, η οποία είναι απίθανο ναικανοποιηθείμέχρι να υποτάξει πλήρως τη χώρα.
Γιατί, λοιπόν, ο Τραμπ θέλει το Νομπέλ Ειρήνης; Η πιο πιθανή απάντηση είναι επειδή το πήρε και ο Μπαράκ Ομπάμα. Ενώ όμως εκείνο το Νομπέλ ήταν πρόωρο, ένα Νομπέλ στον Τραμπ θα ήταν κανονική παρωδία.
Η Νίνα Χρούστσεβα είναι καθηγήτρια Διεθνών Υποθέσεων στη New School
