Στον έναν πόλεμο, ο εισβολέας γίνεται δεκτός με χειροκροτήματα και κόκκινο χαλί από τον πρόεδρο της μεγαλύτερης υπερδύναμης στον κόσμο, ο οποίος ανταλλάσσει καλαμπούρια μαζί του, τον φιλοξενεί στο αυτοκίνητό του κι ύστερα από τρεις ώρες κουβέντας εγκαταλείπει τόσο τις απαιτήσεις του για κατάπαυση του πυρός όσο και τις απειλές του για επιβολή νέων κυρώσεων.
Οι εκφράσεις των προσώπων τους είναι εφιαλτικές. Εφιαλτική, αλλά ταυτόχρονα λυτρωτική, είναι η ερώτηση μιας δημοσιογράφου στη συνέντευξη Τύπου: «Πρόεδρε Πούτιν, θα σταματήσετε να σκοτώνετε αμάχους;» (Ανκορατζ, 15/8/2025).
Αλλά οι φανατικοί τα βάζουν με τον πρόεδρο της χώρας που… δέχθηκε την επίθεση, επειδή επιμένει ότι ακόμη κι αν δεχόταν τους όρους του εισβολέα, την παράδοση δηλαδή του 20% του εδάφους του, η ανακωχή θα ήταν πρόσκαιρη και θα ξαναξεσπούσε σύντομα πόλεμος είτε εδώ είτε σε έναν άλλο ευάλωτο κρίκο της αλυσίδας. Το μόνο εντυπωσιακό στοιχείο της Αλάσκας, εκτός από τη δουλοπρεπή στάση που κράτησε ο Τραμπ, ήταν το μπλουζάκι με τα αρχικά «ΕΣΣΔ» που φορούσε ο Σεργκέι Λαβρόφ.
Το μόνο που μπορεί κανείς να πιστώσει στον Πούτιν είναι η συνέπεια: έλεγε πάντα ότι ο μόνος τρόπος να τελειώσουν οι πόλεμοι που κηρύσσει είναι να αρθούν οι «θεμελιώδεις αιτίες» τους, δηλαδή να αποκατασταθεί η κατάσταση που επικρατούσε στην Ευρώπη πριν από την πτώση του Τείχους.
Στον άλλον πόλεμο, ο ηγέτης μιας χώρας που δέχθηκε μια αποτρόπαιη τρομοκρατική επίθεση και είδε εκατοντάδες συμπατριώτες του να συλλαμβάνονται όμηροι ετοιμάζεται να κλιμακώσει την αντεπίθεσή του όχι πια για να αποκλείσει μια για πάντα την επανάληψη μιας τέτοιας βαρβαρότητας, αλλά για να ξεπαστρέψει – με τα όπλα, τον τρόμο, την πείνα, τις εκτοπίσεις – έναν ολόκληρο λαό.
Οι εικόνες από τον τόπο της καταστροφής είναι ανατριχιαστικές. Ανατριχιαστική, αλλά ταυτόχρονα αποκαλυπτική, είναι μια φράση ενός πολιτικού που έχει διατελέσει πρόεδρος της ισραηλινής Βουλής και της Οργάνωσης Παγκόσμιου Σιωνισμού: «Το Ισραήλ, που έχει απομακρυνθεί από τις ιδρυτικές του αξίες και τώρα αψηφά τους ίδιους τους διεθνείς κανόνες που οδήγησαν στη γέννησή του, ίσως να έχει χάσει το δικαίωμά του να υπάρχει» (Αβραάμ Μπουργκ, El País, 3/8/2025).
Αλλά οι φανατικοί, που δεν είναι οι ίδιοι με τους προηγούμενους, τα βάζουν με… «ΤΑ ΝΕΑ», επειδή αναδημοσίευσαν την παρακαταθήκη ενός από τους παλαιστίνιους δημοσιογράφους που δολοφονήθηκαν από το Ισραήλ. Οι ίδιοι φανατικοί εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν φίλο της Χαμάς όποιον μιλά για εθνοκάθαρση ή γενοκτονία στη Γάζα και να αποκαλούν αντισημίτη όποιον καταγγέλλει τον Νετανιάχου για τη φρίκη που έχει προκαλέσει.
Το λάθος των Ουκρανών ήταν, ότι το μακρινό 1994 δέχθηκαν να παραδώσουν τα πυρηνικά τους όπλα. Το λάθος των Παλαιστινίων ήταν ότι δεν ανταποκρίθηκαν στα κατά καιρούς ανοίγματα μετριοπαθών, ή ρεαλιστών, ισραηλινών ηγετών. Θα επιτρέψει ο φιλελεύθερος κόσμος να οδηγήσουν τα λάθη σε αφανισμό;
