«Ανάξια είμαι του έρωτα…» της ερχόταν να φουντάρει. Υπερβολές. Κάπνιζε απλώς στη βεράντα, ατένιζε τον Παρθενώνα, σαν μπαγιάτικη γαμήλια τούρτα της φαινόταν. Να καβαλήσει όμως το κάγκελο και να ριχτεί στο κενό; – των αδυνάτων αδύνατον. Δεν είχε το παραμικρό αυτοκτονικό ένστικτο. «Φτάνει, φτάνει, το μαράζι φτάνει» τραγουδούσε όποτε ζοριζόταν «εμένα η μάνα μου δεν με ξανακάνει!»


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ