Τα τελευταία χρόνια ένα νέο είδος μίσους, εξόχως επικίνδυνο και σύνθετο στις μορφές του, έχει διαχυθεί με ασύμμετρες συνέπειες. Το μίσος του Διαδικτύου. Η σημερινή έρευνα των «ΝΕΩΝ» όχι απλώς περιγράφει τις εκδοχές του. Οχι απλώς σημειώνει με έμφαση τις επενέργειές του. Αλλά και υπογραμμίζει το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο και τη θεσμική ασπίδα που έχουμε ή οφείλουμε να διευρύνουμε απέναντι στους φορείς του μίσους αυτού.

Εκδικητική πορνογραφία. Λεκτική κακοποίηση. Εκβιασμοί. Συκοφαντικές δυσφημήσεις. Αλλά και διαδικτυακός εκφοβισμός ή και «online grooming» (η προσέγγιση δηλαδή μεταξύ ενήλικου και ανηλίκων, με απώτερο σκοπό του ενήλικου την απόκτηση σεξουαλικού φωτογραφικού υλικού, κατόπιν εκβιασμού). Νέοι τρόποι, αλλά με εγκληματικές προεκτάσεις και με επιπτώσεις στα θύματα, συχνά με βαθύ και μακρύ αποτύπωμα. Τα στοιχεία όχι απλώς συνηγορούν στην εξάπλωση του νέου μίσους, αλλά και δείχνουν προς τις πιο ευάλωτες ομάδες: τους μαθητές και τις γυναίκες. Το φαινόμενο είναι ανησυχητικό και γιατί είναι πια καθολική η κυριαρχία του Διαδικτύου στη ζωή μας, συχνά απλοποιώντας τους τρόπους επίθεσης.

Και γιατί καταγράφεται μια τεράστια ακόμη απόκλιση των καταγγελιών με τα περιστατικά. Λύσεις υπάρχουν και εκκινούν από τις συμπεριφορές και τα ανακλαστικά που οφείλουν να επιδείξουν οι ίδιες οι πλατφόρμες. Ταυτόχρονα με αυστηροποίηση του πλαισίου για τους δράστες και ενθάρρυνση των θυμάτων με ανοιχτές γραμμές και άλλα μέσα να καταγγείλουν θαρρετά τις έκνομες πράξεις. Η ολιγωρία λειτουργεί προσθετικά στον εφιάλτη.