Θα σχηματιζόταν ίσως ένας ογκωδέστατος τόμος αν αποφάσιζε κανείς να συγκεντρώσει τις λέξεις που χρησιμοποιούν για εκτεταμένα χρονικά διαστήματα οι πολιτικοί με μια τόση ένταση και με τόση επιμονή ώστε θα συμπέραινε κανείς πως σχεδόν καταχρηστικά υπάρχουν όλες οι άλλες λέξεις. Ή το πολύ αν υφίστανται οι άλλες αυτές λέξεις είναι απλώς για να αναδεικνύουν τη σημασία που έχουν οι κατά κόρον χρησιμοποιούμενες λέξεις. Χωρίς κανείς τους να δείχνει πως αναρωτιέται μήπως αυτή η επικέντρωση σε ορισμένες λέξεις δεν γίνεται ο αψευδέστατος μάρτυρας μιας όχι μόνο γλωσσικής πενίας, αλλά και μιας ελλιπούς – ελλιπέστατης για την ακρίβεια – πολιτικής συγκρότησης. Χωρίς έναν προβληματισμό ταυτόχρονα – από πλευράς των πολιτικών πάντα – μήπως αυτή η επιμονή σε ορισμένης τάξεως λέξεις, που ηχούν βαρύγδουπες ακόμα και στα πιο σεμνά και ειλικρινή χείλη, δεν έχει ως αποτέλεσμα να μη θυμάται κανείς – μη πολιτικός – λίγη ώρα αφότου έχουν προφερθεί ποιος είναι ο πολιτικός που τις ξεστόμισε και κυρίως ποιος ήταν ο λόγος που τον έκανε να τις χρησιμοποιήσει. Με την τόση μάλιστα έλλειψη βάρους και κύρους που τους χαρακτηρίζει στην πλειοψηφία τους – τους πολιτικούς εννοούμε πάντα – ώστε όχι μόνον να μη θυμάται κανείς ποιος εξέφερε τις «καταγγελλόμενες» λέξεις, αλλά να μη θυμάται επίσης αν ο πολιτικός ήταν του τάδε ή του δείνα κόμματος.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή