Στα πεντέμισι χρόνια μητσοτακικής διακυβέρνησης η βασική ιδέα του μοντέλου διαχείρισης κρίσεων δεν έχει αλλάξει. Οποια κι αν είναι η έκτακτη συνθήκη που καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, η πρώτη λύση που προτείνει είναι περισσότερη επιτελικότητα στο επιτελικό κράτος, το οποίο δηλώνει ξανά και ξανά ότι επιχειρεί να οικοδομήσει. Ετσι θέλησε να μετριάσει τον αντίκτυπο που είχε στα δημοσκοπικά της νούμερα η τραγωδία στα Τέμπη το 2023. Και με τον ίδιο τρόπο προσπαθεί να χτίσει μια γραμμή άμυνας απέναντι σε οποιαδήποτε μομφή ενδέχεται να ακουστεί για την επιχειρησιακή ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού ενώ συνεχίζεται η σεισμική δραστηριότητα. Μια όμως και η κυβερνητική ολιγωρία στην εκτέλεση του πρότζεκτ «ασφαλείς σιδηρόδρομοι» κυριαρχεί στην εγχώρια πολιτική επικαιρότητα την ώρα που οι σεισμοί στις Κυκλάδες απασχολούν ακόμη και διεθνή μίντια, προκύπτει εύλογα το ερώτημα «πόσες δεσμεύσεις επιτελικής ικανότητας μπορεί να καταναλώσει η κοινή γνώμη;».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
