Η συζήτηση περί πωλητηρίων και χώρων εξυπηρέτησης κοινού στους αρχαιολογικούς χώρους ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2014 από μια παρέα αρχιτεκτόνων, τη γνωστή «παρέα του Οικονόμου», όταν ο αρχιτέκτων Μιχάλης Λεφαντζής, σημαντικό τότε στέλεχος του υπουργείου Πολιτισμού, μας ανέφερε ότι είχαν ξεκινήσει να σχεδιάζουν το νέο πωλητήριο στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης, για να αντικαταστήσει το παλιό που ήταν πλέον πολύ μικρό. Διατύπωσα τότε την άποψη ότι το νέο πωλητήριο δεν πρέπει να προκύψει μέσω της απρόσωπης συνεργασίας αρχιτεκτόνων, αρχαιολόγων και διοικητικών του υπουργείου και ανεξάρτητα από τα άλλα ατάκτως ερριμμένα κτίρια εξυπηρέτησης κοινού, στην περιοχή της κεντρικής εισόδου του αρχαιολογικού χώρου. Κτίρια ετερόκλητα διαφόρων εποχών, μελετητών, και αρχιτεκτονικών προσεγγίσεων, που έχουν παραχθεί μέσα από γραφειοκρατικές διαδικασίες, μη αντάξια του μεγέθους και της αξίας όχι μόνο του παγκόσμιου αυτού μνημείου όσο και της μοναδικής διαμόρφωσης του πεζόδρομου από τον Δημήτρη Πικιώνη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή