Η πορεία του Μπάμπη Βελισσάριου δεν είναι συνηθισμένη, μα είναι σίγουρα συνώνυμη της λατρείας για το τραγούδι και μιας αισθητικής εμμονής για την καλή όχθη των πραγμάτων. Για τον πολύ κόσμο είναι ένας ερμηνευτής ανεξίθρησκος που πρόλαβε μεγάλες συνεργασίες με τον Πολυκανδριώτη, τον Πλέσσα, τον Μίκη και τη Μοσχολιού. Για τον πιο στενό κύκλο είναι ένας τενόρος με σπουδές μονωδού, σπουδές μπουζουκιού, σπουδές ηθοποιού και με σταθερή παρουσία στη Λυρική Σκηνή ως χορωδός και με συνεργασίες και συμμετοχές επίσης αξιοσημείωτες. Ο Βελισσάριος μέσα στα χρόνια έχει κατακτήσει να στέκεται ψηλά είτε τραγουδά σε μια ταβέρνα του κέντρου είτε σε μια μεγάλη παραγωγή της Λυρικής ή άλλου φορέα. Εδώ το θέμα δεν είναι όπως καταλαβαίνετε απλώς οι ερμηνευτικές ικανότητες – που είναι δεδομένο – για τον 45άρη τραγουδιστή. Είναι ο τρόπος που εκχωρεί τον εαυτό του και υπηρετεί τα είδη ως ένα. Μια ρομαντική, μα και μαχητική στάση, αναγκαία προϋπόθεση να έχει εκβάλει σε πολλούς δρόμους του μουσικού μας τοπίου, γόνιμα και με επιτυχή τρόπο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή