Οι μεγάλοι χαμένοι της ψηφιακής μετάβασης

«Εγώ δεν ξέρω από υπολογιστές. Είμαι 72 ετών. Ούτε η γυναίκα μου ξέρει. Ευτυχώς έχω τον γιο μου και ασχολείται. Οι υπόλοιποι ηλικιωμένοι, αν έχουν παιδιά, καλώς. Αν δεν έχουν ή δεν είναι εδώ και δουλεύουν κάπου αλλού, έχουν προβλήματα». Ο Βασίλης Τσιώκος είναι συνταξιούχος αγρότης. Ζει στη Λυγαριά, έναν οικισμό 11 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Τρικάλων. Τόσο ο ίδιος όσο και οι ηλικιωμένοι, στην πλειοψηφία τους, κάτοικοι των ορεινών χωριών του νομού πραγματοποιούσαν επί χρόνια τις συναλλαγές τους στα τραπεζικά υποκαταστήματα που βρίσκονταν στη γειτονική Πύλη. Πλέον όμως, όπως λέει, στην κωμόπολη των περίπου 4.000 κατοίκων δεν υπάρχει κανένα τραπεζικό υποκατάστημα, παρά μόνο ATM. Ως εκ τούτου, για να εξυπηρετηθούν οι κτηνοτρόφοι και οι συνταξιούχοι του ορεινού όγκου πρέπει είτε να μεταβούν στα Τρίκαλα είτε να εξασκηθούν στην ηλεκτρονική τραπεζική. Για τους περισσότερους, το πρώτο φαντάζει το μοναδικό ρεαλιστικό πλάνο.