Iσλαμοφιλία και πατερναλισμός

Ο φόνος ενός εφήβου στη νότια Γαλλία πριν από λίγες εβδομάδες αντιμετωπίστηκε από τη δεξιά ως «ρατσιστικό έγκλημα» –οι νεαροί δράστες κραύγαζαν «σκοτώστε τον λευκό»– κι από την αριστερά ως ένα «τραγικό επεισόδιο» χωρίς πολιτική διάσταση. Όμως, όλοι ξέρουμε πως αν το θύμα ονομαζόταν Μοχάμεντ ή Αμπντουλάχ, και όχι Τομά, η αριστερά θα διαδήλωνε, εξοργισμένη, κατά της ρατσιστικής βίας. Τελικά, διαδήλωσαν ακροδεξιά γκρουπούσκουλα διαμαρτυρόμενα για την εξαγρίωση, όπως λένε, της ισλαμικής νεολαίας στη Γαλλία. Με λίγα λόγια, καθώς τα ΜΜΕ και το πολιτικό mainstream αρνούνται να αντιμετωπίσουν μιαν ολοφάνερη πραγματικότητα, αποκτούν φωνή εξτρεμιστικές ομάδες έτοιμες για πράξεις αυτοδικίας. Η εμμονική ισλαμοφιλία της αριστεράς είναι μια από τις αιτίες της δραστηριοποίησης της ούλτρα δεξιάς: το θέαμα μού φαίνεται αρκετά αποκρουστικό.