Οι εκλογές στη χώρα μας και στη γειτονική Τουρκία με διαφορά μιας εβδομάδας οδηγούν αναπόφευκτα σε συγκρίσεις. Η ακραία πόλωση είναι το κύριο στοιχείο που χαρακτηρίζει την πολιτική αντιπαράθεση στην Τουρκία σήμερα. Το φως και το σκοτάδι, οι πατριώτες και οι μειοδότες, ο θάνατός σου η ζωή μου – ενίοτε κυριολεκτικά. Οι αστοί στις μεγάλες πόλεις, κυρίως στα παράκτια με πρόσβαση στον έξω κόσμο, απέναντι στη βαθιά τουρκική ενδοχώρα, με εξαίρεση τους Κούρδους που είναι η μεγάλη καταπιεσμένη μειονότητα. Και πολλοί τούρκοι ψηφοφόροι δεν έχουν προφανώς καμιά αντίρρηση, μάλλον τους αρέσει, που ο μεγάλος αρχηγός βάζει στη φυλακή πολιτικούς αντιπάλους και μετατρέπει τη δημοκρατία σε αυταρχικό καθεστώς. Γιατί ο μεγάλος αρχηγός είναι σαν πατέρας με απόλυτη εξουσία, όπως είχαν και έχουν οι πατεράδες στις παραδοσιακές κοινωνίες. Και γιατί οι πολιτικοί αντίπαλοι θεωρούνται εχθροί, ενώ η αλήθεια των μεν είναι διαμετρικά αντίθετη από την αλήθεια των δε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή