Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Παραδομένο στη φθορά του χρόνου και την αδιαφορία των αρμόδιων φορέων της πολιτείας βρίσκεται το παραλιακό μέτωπο από Παλαιό Φάληρο έως και το ύψος του Μοσχάτου. Ακολουθώντας τη διαδρομή από το Ολυμπιακό Γήπεδο Χειροσφαίρισης και Τάε κβον ντο μέχρι και το Ολυμπιακό Κέντρο Μπιτς Βόλεϊ, συναντά κανείς σε απόσταση αναπνοής δύο κόσμους: από τη μία, παραλιακά, τη φροντισμένη μαρίνα με τα περιποιημένα παρτέρια και τα καλαθάκια απορριμμάτων και, από την πάνω πλευρά, εντός του ίδιου δήμου, παράλληλα με τη Λ. Ποσειδώνος, έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Μπάζα, αγωγοί, παλιά καλώδια, συσκευασίες, πλαστικά, παλιοσίδερα, μπουκάλια και γυαλιά σπασμένα βρίσκονται πεταμένα δεξιά και αριστερά, την ώρα που, στο συγκεκριμένο κομμάτι μεταξύ των δύο ολυμπιακών γηπέδων, ο πεζός δεν θα βρει ούτε ένα καλάθι για σκουπίδια παρά μόνο τρεις σακούλες πλαστικές - με το λογότυπο του Δήμου Καλλιθέας - κρεμασμένες πρόχειρα κατά μήκος ενός συρματοπλέγματος σκουριασμένου και τρύπιου. Ιδια εικόνα παρατηρείται και στα φρεάτια όπου, με απόσταση μερικών μέτρων, το ένα φρεάτιο είναι αφημένο στην τύχη του, γεμάτο φύλλα, κλαδιά και σκουπίδια, και σε άλλο πιο εμφανές σημείο του δρόμου τα φρεάτια είναι φρεσκοβαμμένα και καθαρά. Κατά μήκος της διαδρομής τα κτίρια που ανήκουν στην ολυμπιακή κληρονομιά παραμένουν κατά κύριο λόγο αναξιοποίητα, ενώ μεγάλο κομμάτι τους είναι εσωτερικά λεηλατημένο, με σημάδια φθοράς σε τοίχους, κολόνες και οροφές. Αλγεινή εντύπωση προκαλούν τα αναμμένα φώτα στο εξωτερικό τους κατά τις πρωινές ώρες, σε μια περίοδο που υποτίθεται γίνεται έκκληση για εξοικονόμηση ρεύματος από το κράτος προς τους πολίτες και τους φορείς που αυτό εποπτεύει.
Τάε κβον ντο, μια άτυπη χωματερή
Ηδη από την πίσω πλευρά του Τάε κβον ντο και περιμετρικά των εγκαταστάσεων αντικρίζει κανείς τα πρώτα σημάδια εγκατάλειψης που γίνονται εντονότερα στο υπόλοιπο κομμάτι του παραλιακού μετώπου προς Καλλιθέα. Αγρια φυτά ξεφυτρώνουν παντού ενώ κλαδιά, ξερόχορτα, σακούλες, μπουκάλια, συσκευασίες και πλαστικά συνθέτουν ένα σκηνικό άτυπης χωματερής. Περνώντας κάτω από τη γέφυρα που βρίσκεται δίπλα στο γήπεδο, με κατεύθυνση προς Μοσχάτο, βρίσκεται κανείς αντιμέτωπος με μια κατάσταση το λιγότερο τριτοκοσμική: παλιόρουχα κρεμασμένα σε σύρματα, σκουπίδια κάθε λογής, ένα καρότσι από σουπερμάρκετ και στο βάθος μια σκηνή κάμπινγκ όπου κάποιος φαίνεται να κατοικεί ανάμεσα από ακαθαρσίες, αγωγούς πεταμένους και δεκάδες πλαστικές φιάλες με νερό. Από τη συγκεκριμένη γέφυρα μέχρι και το Ολυμπιακό Κέντρο Μπιτς Βόλεϊ η διαδρομή από τα δεξιά είναι γεμάτη άγρια φυτά τα οποία είναι διανθισμένα με σκουπίδια και μπάζα. Ψίθυροι από τις δημοτικές υπηρεσίες κάνουν λόγο για αρμοδιότητα πρασίνου που έχει ανατεθεί σε ιδιώτη για λόγους οικονομίας ενώ σε ό,τι αφορά τις μοναδικές τρεις σακούλες απορριμμάτων της ντροπής που κρέμονται από τα κατεστραμμένα συρματοπλέγματα η εκτίμηση είναι πως χρήματα υπάρχουν αλλά δεν διατίθενται για το προφανές και αναγκαίο: καλαθάκια απορριμμάτων με σακούλες για τους περαστικούς.
Στο κουφάρι του Μπιτς Βόλεϊ
Το αποκρουστικό σκηνικό ερήμωσης και εγκατάλειψης φτάνει στο αποκορύφωμά του πλησιάζοντας προς την περιοχή του Ολυμπιακού Κέντρου Μπιτς Βόλεϊ, γύρω από το κουφάρι του οποίου έχουν βρει καταφύγιο άστεγοι στρώνοντας τα υπάρχοντά τους στην αμμώδη ζώνη του, ανάμεσα από μια βλάστηση άναρχη η οποία μόνο ανασφάλεια προκαλεί στους διαβάτες, γι' αυτό και η ευρύτερη περιοχή είναι παντελώς έρημη. Οσο για το εσωτερικό του σταδίου, αυτό είναι λεηλατημένο, ενώ και οι εξωτερικοί χώροι του είναι πλέον πνιγμένοι από άγρια χόρτα, σκουπίδια και πεταμένα παλιοσίδερα τα οποία φτάνουν μερικά μόνο μέτρα από την εκβολή του Ιλισού ποταμού. Επιστρέφοντας προς το Φάληρο, παραλιακά πλέον, από τη μαρίνα, συναντά ξανά κανείς σημάδια ζωής: παιδιά με ποδήλατα, νέους με ρόλερ, γονείς με καρότσια, παρέες που απολαμβάνουν τον ήλιο δίπλα στη θάλασσα και τα αραγμένα πλεούμενα. Και, φτάνοντας παραλιακά πίσω στο Π. Φάληρο, έξω ακριβώς από την πρόσοψη του Τάε κβον ντο, ακόμα μια πλαστική πορτοκαλί σακούλα σκουπιδιών, με το γνωστό λογότυπο, κρεμασμένη από μια μεταλλική κουπαστή θυμίζει στον περαστικό τον εφιάλτη που παραμονεύει μερικά μέτρα πιο μέσα, στην παράλληλη διαδρομή της ντροπής.
