Παρότι «μύρισαν» εκλογές, έχω την αίσθηση ότι ο μη φανατικός και στραμμένος στο γενικό συμφέρον πολίτης θα δυσκολευόταν να αντιληφθεί όχι τι διακυβεύεται – αφού σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αυτό που διακυβεύεται είναι η εξουσία – αλλά με τι τρόπο θα μπορούσε η χώρα να πάει (πιο) μπροστά. Σε εποχή μόνιμων κρίσεων και διαρκών απειλών κατά της δημοκρατίας (όχι μόνο στην Κίνα, το Ιράν και τη Ρωσία, αλλά και στις ΗΠΑ και την Ευρώπη), και σε μια χώρα με βαθιά ριζωμένες παθογένειες και λυσσαλέα αντίσταση σε κάθε αναγκαία αλλαγή, δεν αρκεί ούτε η «διαχείριση», ούτε η «συνέχεια», ούτε το «μη χείρον». Επιλογές ουσίας χρειαζόμαστε, ποικιλία ιδεών και απόψεων, όχι μονομέρεια ή περίκλειστους κόσμους. Αντίθεση και μετά σύνθεση για τα ζωτικά, όχι σύγκρουση για την πελατεία και το θεαθήναι.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή