Το άγριο φονικό της Ραφήνας θα είναι λάθος αν αντιμετωπιστεί ως μεμονωμένο περιστατικό. Η βιτρίνα της διασκέδασης α λα ελληνικά κρύβει ενταγμένο έναν βίαιο υπόκοσμο. Μπράβοι, υπόδικοι, φυγόδικοι αγκαλιά με το γκλάμουρ και τα κάλλη

του δρουν ανενόχλητοι στο όνομα του τουρισμού. Συμμορίες δρουν έτοιμες για καβγά. Οπλα κυκλοφορούν σαν να είμαστε στο Τέξας – που κατά τα άλλα μας γεμίζει αποτροπιασμό. Η κουλτούρα της βίας κυριαρχεί, καλλιεργείται μάλιστα στο σχολείο,

ενώ η Αστυνομία, αποδυναμωμένη, απλώς παρεμβαίνει κατόπιν εορτής.

Δεν έφταιγε μόνο ο νόμος Παρασκευόπουλου, ε;