Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Τον αγώνα που έδωσε ως πρόεδρος της Ενωσης Γυναικών Ελλάδας έως ότου έρθει τελικά προς ψήφιση στη Βουλή η νομιμοποίηση των εκτρώσεων με τον Ν. 1609/1986 - ΦΕΚ 86/Α/3-7-1986 περιγράφει η Μαργαρίτα Παπανδρέου στις σελίδες του αυτοβιογραφικού της βιβλίου «Ερωτας και Εξουσία». Μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνάντηση της ΕΓΕ με τον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και η αντίδραση του Ανδρέα Παπανδρέου όταν ενημερώθηκε ότι οι φεμινίστριες θα διαδήλωναν στο κέντρο της Αθήνας.
«Δεν θα δώσω καμία οδηγία»
«Το 1985, η ΕΓΕ έδωσε μάχη την οποία και κέρδισε για τη νομιμοποίηση της έκτρωσης. (...) Κανονίσαμε μια συνάντηση με τον επικεφαλής του θεσμού που πιστεύαμε πως θα ήταν ο φυσικός μας αντίπαλος: της Εκκλησίας. (...) Εξι από τα μέλη του συμβουλίου μας έγιναν δεκτά με ζεστό και φιλόξενο τρόπο - σύμφωνα με την ελληνική παράδοση - στο σπίτι του αρχιεπισκόπου. (...) Μπήκαμε γρήγορα στο θέμα, "μακαριότατε", είπε η Σου, που την εποχή εκείνη ήταν επικεφαλής της Γραμματείας Ισότητας, μιας προσθήκης του 1981 στην κυβερνητική δομή κατόπιν πίεσης των γυναικείων οργανώσεων, "ήρθαμε να συζητήσουμε μαζί σας για ένα θέμα που μας αφορά και που μπορεί να έρθει σύντομα για συζήτηση στη Βουλή. Πρόκειται για το ερώτημα της νομιμοποίησης των εκτρώσεων". Ο αρχιεπίσκοπος παρέμεινε ατάραχος».
##
«Εμεινε σιωπηλός για λίγο και ύστερα είπε: "Γνωρίζετε πως η έκτρωση αποκλείεται από τους θρησκευτικούς μας κανόνες. Ως επικεφαλής της Εκκλησίας, δεν μπορώ να πάρω διαφορετική θέση σ' αυτό. Καταλαβαίνω βέβαια την ανθρώπινη πλευρά του θέματος. Οσο σας άκουγα, αναρωτιόμουν τι θα έκανα ως χωριατόπαιδο, αν ερχόταν η αδερφή μου και μου έλεγε πως ήταν έγκυος και πως ήταν αδύνατο να παντρευτεί τον πατέρα". Αν και δεν είχαμε θίξει το ερώτημα με αυτήν τη διάσταση, ήταν φανερό πως είχαμε αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές του ηλικιωμένου αρχιεπισκόπου για να τον κάνουμε να σκέφτεται σοβαρά την πιθανότητα τερματισμού μιας εγκυμοσύνης. "Πρέπει να καταλάβετε πως δεν ελέγχω όλο τον κλήρο. Δεν μπορώ να τους στείλω μια εγκύκλιο που να τους απαγορεύει να έχουν αρνητική στάση". Σταμάτησε σ' αυτό το σημείο, σαν να έψαχνε τι θα πει στη συνέχεια. "Το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω είναι να μη δώσω καμία οδηγία... Απλώς ν' αφήσω κάθε κληρικό και κάθε μέλος της εκκλησίας να αποφασίσει ανάλογα με τη συνείδησή του". Αυτή ήταν η κατάληξη της δίωρης συζήτησής μας, κι αν υπάρχει κάτι σαν συλλογικός αναστεναγμός ανακούφισης, τον βγάλαμε όλες εκείνη τη στιγμή».
«Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις...»
«Ενα πρωί, καθώς έτρωγα πρωινό με τον Ανδρέα, του είπα πως θα προχωρούσαμε με τη διαδήλωση. Προς τιμήν του, βγάζοντας έναν αναστεναγμό, είπε: "Κάνε ό,τι πρέπει να κάνεις...". Γυναίκες απ' όλες σχεδόν τις γυναικείες οργανώσεις πήραν μέρος στην πορεία που ξεκίνησε από τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατέληξε στη Βουλή, διακόπτοντας την κυκλοφορία. Αρκετά εξουσιοδοτημένα μέλη μπήκαν στο κτήριο και επέδωσαν στην κυβέρνηση ένα ψήφισμα. (...) Λίγο μετά τη διαδήλωση, και κυρίως προκειμένου να αποφύγει μια τέτοια δοκιμασία, το ΠΑΣΟΚ εξήγγειλε πως θα έφερνε στη Βουλή έναν νόμο υπέρ της νομιμοποίησης. Η ημερομηνία είχε οριστεί για μετά τις εκλογές. Αυτό που καταφέραμε πάντως ήταν μια δημόσια δέσμευση για μια τέτοια νομοθετική πράξη».
