NON PAPER

Τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα

Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ – και, εξ αντανακλάσεως, των οπαδών του – με το ψέμα είναι σχέση πάθους αλλά και «εμπιστοσύνης». Κάτι σαν ερωμένη και σύζυγος συγχρόνως. Θα έλεγα υπαρξιακή. Από την αρχή της ανάδυσής του άνω του 3%. Αντε, για να είμαι καλοπροαίρετη, να παραδεχθώ ότι, σε κάποιες περιπτώσεις, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ψέματος και ευσεβούς πόθου είναι θολή. Για παράδειγμα, όταν ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε ότι θα καταργήσει ΕΝΦΙΑ και μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο ή ότι εκείνος θα παίζει τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν, μπορεί και να το πίστευε. Κι εγώ, στα εννιά μου χρόνια, πίστευα ότι ήμουν η Ελενα Ναθαναήλ στο «Επιχείρηση Απόλλων». Ανθρώπινο. Το πρόβλημα προκύπτει όταν αρχίζει κάποιος να νοθεύει και να πετσοκόβει, κατά το δοκούν και το συμφέρον, την πραγματικότητα κάθε φορά που εκείνη δεν συμπίπτει με την επιθυμία ή τη φαντασιοπληξία του. Πρόβλημα γι’ αυτόν που το κάνει βέβαια, όχι για την πραγματικότητα. Αυτή είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει.