Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Κι ύστερα λένε πως φταίει ο χιονιάς
Λένε ότι το χιόνι είναι τόσο συνδεδεμένο με την παιδικότητα που ακόμη και όταν δεν ξυπνάει παιδικές αναμνήσεις επειδή, απλά, δεν υπάρχουν - όπως συμβαίνει σε εμάς, τα «παιδιά του Νότου» - τις δημιουργεί. Γιατί πόσες φορές να έχει φτιάξει χιονάνθρωπο στη γειτονιά του κάποιος που μεγάλωσε στο κέντρο της Αθήνας; Επίσης, κινητοποιεί και παιδικές συμπεριφορές. Οπως συνέβη χθες αφού, σύμφωνα με εντελώς άκυρες πληροφορίες, όποιος χρήστης των σόσιαλ μίντια δεν ανέβασε φωτογραφία με το «χιονισμένο τοπίο» της αυλής ή του μπαλκονιού του θα υποστεί τις κυρώσεις. Ο Ζάκερμπεργκ θα του κατεβάσει για κάποιες μέρες το προφίλ.
Μαζί με την παιδική ευφορία βέβαια έσκασαν και οι εθνικές μας παθογένειες που τις κουβαλάμε παιδιόθεν. «Δεν είχατε αλυσίδες;» ρωτάει ο τηλεοπτικός ρεπόρτερ τον οδηγό που είναι σταματημένος στην άκρη του δρόμου και ρωτάει ωρυόμενος «πού είναι το κράτος;». «Είχα, αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένος» απαντά και έχω την εντύπωση ότι προσγειώθηκε πριν από μισή ώρα από την Ανδρομέδα, αφού πιο πολύ «παγώσαμε» τις προηγούμενες μέρες από τα αλλεπάλληλα ρεπορτάζ για την επερχόμενη κακοκαιρία παρά από τις χθεσινές θερμοκρασίες. «Γλιστράει, γλιστράει» φώναζε, συνδυάζοντας φόβο και ενθουσιασμό στον τόνο της φωνής της, η οδηγός του μικρού κυβισμού αυτοκινήτου που θεώρησε ιδανική ημέρα τη χθεσινή να βγει μια βόλτα για να χαρεί το χιόνι (όπως δήλωσε η ίδια στην κάμερα). Φυσικά, αυτά δεν αφορούν τους εγκλωβισμένους στην Αττική οδό, λόγω ολιγωρίας της εταιρείας, όπως κατήγγειλε ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας.
Από κοντά και οι παιδικές ασθένειες της μείζονος αντιπολίτευσης. Που οι δημοσιογράφοι της έβγαλαν από την ντουλάπα και «ξεσκόνισαν» τους «γέροντες που καίγονται ζωντανοί και δηλητηριάζονται από τα μαγκάλια». Ενώ κάποιοι καθηγητές δεν θέλουν να κάνουν, τις δύο επόμενες ημέρες, τηλεκπαίδευση διότι, λένε, «ξοδεύουν» το δικό τους Internet. (Και τώρα που το θυμήθηκα, τελείωσε και το δικό μου. Θα χτυπήσω στη γειτόνισσα μήπως έχει να μου δώσει ένα φλιτζάνι Internet.)
Η ποινή των πλουσίων
«Οι εγκληματικές πράξεις των πλουσίων συγκαλύπτονται από το σύστημα». Αυτή είναι η άποψη που, με αφορμή τον καταγγελλόμενο βιασμό στη Θεσσαλονίκη, επικρατεί τις τελευταίες μέρες στα συνθήματα διαμαρτυρίας (αυθόρμητα ή κατευθυνόμενα). Πρόκειται ίσως για το παλαιότερο σχήμα λαϊκισμού που, κατά περιστάσεις, περιέχει μια γερή δόση αλήθειας.
Υπάρχει ωστόσο και η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η τιμωρία των πλουσίων λειτουργεί κάποιες φορές και όταν οι κοινωνικές συνθήκες το απαιτούν ως ένδειξη παραδειγματισμού. Η Ιστορία έχει δείξει ότι ένα σύστημα μπορεί να εργαλειοποιήσει την αυστηρή ποινή ενός πλουσίου για να διατρανώσει ότι είναι αδιάφθορο. Ηταν, άραγε, μια τέτοια περίπτωση αυτή του Μιχάλη Χρυσικόπουλου που τη θυμήθηκα με αφορμή τα τελευταία;
Ο «Χρυσικόπουλος» ήταν ένα από τα πρώτα πολυκαταστήματα της προπολεμικής Αθήνας. Εγκαινιάστηκε στο τέλος του 19ου αιώνα και, γρήγορα, το νεοκλασικό αρχοντικό επί της οδού Σταδίου επεκτάθηκε σε ένα τετραώροφο κτίριο, ιδιαίτερα εντυπωσιακό για τα δεδομένα της πρωτεύουσας εκείνη την εποχή. Λόγω του είδους των εμπορευμάτων (είδη ένδυσης και υπόδησης, καλλυντικά, αξεσουάρ και αυτά που σήμερα λέμε γκάτζετ) το «Χρυσικόπουλος» ήταν ένα όνομα-μάρκα απόλυτα συνδεδεμένο με τον πλούτο.
Το 1948, εν μέσω Εμφυλίου, ο γιος της οικογένειας Μιχάλης Χρυσικόπουλος ήταν σε ηλικία στράτευσης. Που σήμαινε ότι μόλις παρουσιαζόταν θα έφευγε για τον Γράμμο. Εκανε κάποια τερτίπια για να το αποφύγει (όχι, βέβαια, για ιδεολογικούς λόγους), αποκαλύφθηκε όμως και κατηγορήθηκε για ανυποταξία. «Σιγά μην υποστεί κυρώσεις ο γιος του Χρυσικόπουλου» ήταν η αίσθηση της κοινής γνώμης. Το φρόνημα της αστικής τάξης όμως έπρεπε να κρατηθεί ακμαίο και οι παραβάτες της να τιμωρούνται παραδειγματικά. Ετσι την 20ή Ιανουαρίου 1949 «...εξετελέσθη εις τον συνήθη τόπο εκτελέσεων (Γουδή) ο Μιχαήλ Χρυσικόπουλος, καταδικασθείς επί ανυποταξία εν καιρώ επιστρατεύσεως». Τυπικά, εφαρμόσθηκε το γράμμα του νόμου. Ακόμη όμως και αριστεροί της εποχής λένε ότι αυτό δεν θα γινόταν αν ο Χρυσικόπουλος δεν ήταν πλούσιος γόνος.
