Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι ψηφίστηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς και την περασμένη Δευτέρα παρέλαβε το FIFA Word Player, το σχετικό βραβείο δηλαδή, σε μια γιορτή, που είχε λόγω της πανδημίας διαδικτυακή κάλυψη: τον βράβευσε το αφεντικό του στην Μπάγερν Μονάχου, Ολιβερ Καν. Ο Λέβα ευχαρίστησε όσους τον ψήφισαν: θυμίζω ότι για το σχετικό βραβείο ψηφίζουν ομοσπονδιακοί προπονητές και οι αρχηγοί των εθνικών ομάδων. Το αστείο στην ιστορία είναι ότι ένα μήνα πριν ο Λίο Μέσι κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα, δηλαδή το πιο γνωστό ατομικό βραβείο στον κόσμο που παίρνει ποδοσφαιριστής. Για τη Χρυσή Μπάλα ψηφίζουν οι ανταποκριτές και οι συντάκτες του «Φρανς Φουτμπόλ», δηλαδή δημοσιογράφοι. Κάποιος θα έλεγε ότι αυτό δικαιολογεί - τρόπο τινά - και τη διαφορά του τελικού αποτελέσματος, καθώς συχνά άλλες είναι οι κρίσεις των προπονητών κι άλλες των αθλητικογράφων - όμως σημαντική διαφορά δεν υπήρχε. Ο Μέσι ήταν δεύτερος στην ψηφοφορία της FIFA κι ο Λεβαντόφκσκι δεύτερος στην ψηφοφορία του γαλλικού περιοδικού. Αυτοί οι δυο είναι οι καλύτεροι του καιρού μας. Αλλά είναι; Οσο πιο πολύ το σκέφτεσαι τόσο γεμίζεις αμφιβολίες.
Σφετεριστές
Στο περσινό Τσάμπιονς Λιγκ ο Μέσι δεν έκανε τίποτα και με την Μπαρτσελόνα στην οποία αγωνιζόταν πριν πάει στην Παρί ένα τίτλο πέρυσι δεν χάρηκε. Αλλά κι ο Πολωνός της Μπάγερν Μονάχου απλά το πρωτάθλημα στην Γερμανία κέρδισε: με την Εθνική του ομάδα στο Euro 2020 αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων. Τα ίδια (και χειρότερα) μπορούμε να πούμε και για όποιον άλλο εμφανιστεί ως διεκδικητής ενός ατομικού βραβείου. Ιδιες ενστάσεις μπορεί να υπάρχουν και για τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Σαλάχ, τον Εμπαπέ, τον κατακτητή του Τσάμπιονς Λιγκ Καντέ, τον ακριβοπληρωμένο Χάαλαντ: τον καθένα. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιος που να μπορεί να θεωρηθεί ο καλύτερος στον κόσμο: από την ώρα που ο Μέσι και ο Κριστιάνο, που μονοπωλούσαν τον σχετικό τίτλο μεγάλωσαν, υπάρχει ένα κενό στον μεγάλο θρόνο. Απλά παρακολουθούμε πολλούς υποψήφιους σφετεριστές του.
ΝΒΑ
Το ενδιαφέρον στην ιστορία είναι ότι αυτή τη χρονιά, και μολονότι ήταν και χρονιά Ολυμπιακών Αγώνων, δεν υπάρχει ούτε κάποιος που να πάρει χωρίς αντιρρήσεις τον άτυπο τίτλο του καλύτερου παίκτη μπάσκετ στον κόσμο, ούτε κάποιος που να θεωρείται υπεράνω αμφιβολίας ο καλύτερος στο βόλεϊ ή στο πόλο: ούτε Εμάνουελ Εστιάρτε κυκλοφορούν, ούτε Καταγκάλι, Τζόρτζι, ούτε Κίραλι, ούτε καν Νταλχάουζερ. Αν αφήσουμε στην άκρη το πόλο και το βόλεϊ, που δεν έχουν το δικό τους ΝΒΑ, δηλαδή μια λίγκα που αγωνίζονται οι καλύτεροι και εστιάσουμε στο μπάσκετ που τέτοια λίγκα έχει, η απουσία ενός καλύτερου είναι κάτι καινούργιο. Στο ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια η πληθωρική παρουσία και οι τίτλοι του Λεμπρόν Τζέιμς π.χ. δημιουργούσαν συζητήσεις για το αν ο φόργουορντ (τώρα) των Λέικερς πρέπει να βρίσκεται πολύ ψηλά στις λίστες των καλύτερων στην ιστορία του σπορ. Πριν από τον Λεμπρόν όποιος είχε τον τίτλο του ΜVP της χρονιάς (ο αδικοχαμένος Κόμπι Μπράιαντ π.χ.) σε οδηγούσε να τον συγκρίνεις με ιερά τέρατα, όπως είναι ο Μάικλ Τζόρνταν ή ο Μάτζικ Τζόνσον. Σήμερα ποιος είναι ο καλύτερος; Ο δικός μας Γιάννης Αντετοκούνμπο; Ισως. Ο αγέραστος Στέφεν Κάρι; Πιθανόν. Ο Ντόνσιτς που στη μέρα του τρελαίνει συμπαίκτες κι αντιπάλους; Γιατί όχι. Η καλοθομηχανή που λέγεται Κέβιν Ντουράντ; Μπορεί. Ομως για όλους αυτούς υπάρχουν και ενστάσεις. Από τον Γιάννη π.χ. πολλοί περιμένουν μια επιτυχία με την Εθνική του ομάδα για να τον βάλουν στο βάθρο των αληθινά μοναδικών. Μέχρι τότε απλά τον καμαρώνουν με τους Μπακς. Των οποίων είναι ο καλύτερος. Αλλά αρκεί για να τον πεις και του χρόνου καλύτερο στον κόσμο αν αυτοί δεν κατακτήσουν πάλι τον τίτλο του πρωταθλητή; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Αλλος
Εχει στερέψει από αληθινούς σούπερ σταρ των σπορ η εποχή μας; Δεν το πιστεύω. Στο τένις π.χ. είδαμε τα τελευταία χρόνια πραγματικά τους καλύτερους όλων των εποχών στους άντρες. Αν στα ομαδικά σπορ υπάρχει μια δυσκολία στο να ομονοήσουμε ποιος είναι πραγματικά αυτός ο αδιαφιλονίκητος Number 1 αυτό συμβαίνει γιατί προηγουμένως κάποιοι ανέβασαν τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη. Στο ποδόσφαιρο αυτό το κατάφεραν πέραν πάσης αμφιβολίας ο Μέσι και ο Ρονάλντο. Αν και τρομερά διαφορετικοί (και ως ποδοσφαιριστές και ως άνθρωποι) κατέκτησαν τον πλανήτη του ποδοσφαίρου και καθόρισαν την προηγούμενη δεκαετία τόσο πολύ το γούστο του, ώστε σήμερα είναι δύσκολο κάποιος να αντέξει τη σύγκριση μαζί τους. Πρώτα πρώτα οι ίδιοι δεν την αντέχουν αυτή τη σύγκριση με τον νεανικό εαυτό τους! Ο Ρονάλντο έσπασε μέσα στο 2021 ρεκόρ που κρατούσαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο χρόνια, αλλά πώς να τον ψηφίσει κανείς ως καλύτερο της χρονιάς όταν είναι λιγότερο αποτελεσματικός, λιγότερο εκρηκτικός, λιγότερο θεαματικός σε σχέση με όσο ήταν δυο χρόνια πριν; Το ίδιο - κι ακόμα πιο πολύ - ισχύει και για τον Μέσι. Μέσα στο 2021 κατέκτησε ένα τρόπαιο με την Εθνική του ομάδα που τόσο του έλειπε: η Αργεντινή του κέρδισε τον περασμένο Ιούλιο το Κόπα Αμέρικα. Αλλά κι αυτή του η επιτυχία, χωρίς τα δεκάδες γκολ με την Μπαρτσελόνα και χωρίς τα μεγάλα του ματς σε ημιτελικούς και τελικούς στο Τσάμπιονς Λιγκ, μοιάζει μικρή. Θα ήταν σπουδαία για οποιονδήποτε άλλο: όχι για τον Μέσι.
Τέρατα
Ολοι οι τωρινοί σταρ του καιρού μας έχουν μια ατυχία: συγκρίνονται με ιερά τέρατα που είδαμε πρόσφατα. Στις τρεις τελευταίες δεκαετίες είδαμε απίστευτους παίκτες - μεγάλους τεχνίτες, αλλά κυρίως σπουδαίους αθλητές. Σκεφτόμουν ότι τη δεκαετία του Μέσι και του Ρονάλντο θα ήταν αδύνατο να κερδίσουν τη Χρυσή Μπάλα (ή το βραβείο της FIFA) πάρα πολλοί από αυτούς που το έχουν κερδίσει με τα χειροκροτήματα της οικουμένης, αν συνυπήρχαν μαζί τους. Δύσκολα θα βλέπαμε με τη Χρυσή Μπάλα στα χέρια του Σεφτσένκο, του Στόιτσκοφ, του Καναβάρο κ.λπ. Οι δυο αυτοί τρομεροί τύποι δεν κέρδιζαν βραβεία και ψηφοφορίες, γιατί κατακτούσαν ένα τουρνουά εθνικών ομάδων, όπως το Euro ή το Μουντιάλ, αλλά για όσα έκαναν κάθε εβδομάδα! Μας έδειχναν τη διαφορά τους από όλους τους υπόλοιπους διαρκώς και σε κάθε ευκαιρία. Για χρόνια.
Ποιος
Οταν ο Μέσι κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα δυσφόρησα για τον Λεβαντόφσκι. Τώρα που ο Πολωνός πήρε το FIFA Word πάλι δυσφόρησα: όσο αγωνίζονται (ακόμα…) ο Μέσι κι ο Ρονάλντο οι καλύτεροι είναι αυτοί - έστω για όσα μας έχουν δείξει τα προηγούμενα χρόνια. Θα μου πεις δεν κέρδισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο. Σωστά. Αλλά κι ο Γκέτσε, ο Κλόζε, ο Τότι, ο Γκριεζμάν που το κέρδισαν, θα μπορούσαν ποτέ να θεωρηθούν καλύτεροί τους; Με ποιο κριτήριο διάβολε;
