Η τελευταία φορά που συγκινήθηκα με μια ολοκληρωμένη αφήγηση… Συγκινούμαι πια δύσκολα με τη λογοτεχνία και διαβάζω πολλά δοκίμια. Συγκινούμαι πολύ στον κινηματογράφο, πιο αβίαστα από τη λογοτεχνία. Ιδίως με τις παιδικές ταινίες. Κλαίω και με κοροϊδεύουν. Αυτό που θυμάμαι είναι να συγκινούμαι πάρα πολύ με το «Θέατρο του Σάμπαθ» του Φίλιπ Ροθ, με τη «Δίψα» της Αμελί Νοτόμπ. Σπουδαίο βιβλίο. Ο «Ιστορικός Ενεστώς» του Θανάση Χατζόπουλου είναι επίσης ένα πολύ συγκινητικό βιβλίο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή