Η απόφανση του Αντρέ Μπρετόν «θέλω να σιωπά κανείς, όταν παύει να συναισθάνεται» αποκτά στις μέρες μας ιδιαίτερη αξία, τόσο αισθητικής, όσο και ηθικής τάξεως. Αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να διαφύγει την προσοχή ενός εξέχοντος ποιητή και διανοητή διεθνούς εμβέλειας, του Κώστα Γουλιάμου, που από την εμφάνισή του στα Γράμματα, το 1976, υπήρξε και παραμένει ένας πιστός υπερρεαλιστής.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή