Η ανεύρεση του πτώματος ενός ακτιβιστή σε ένα πάρκο μπορεί ασφαλώς να οφείλεται σε αυτοκτονία. Ή σε δολοφονία για οικονομικούς ή ερωτικούς λόγους. Οταν όμως το θύμα είναι ένας από τους μαχητικότερους αντιπάλους ενός δικτάτορα, κι όταν τον τελευταίο καιρό αυτός ο δικτάτορας έχει βαλθεί να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας, τότε όλες οι υποψίες είναι θεμιτές.

Πρώτα ήρθε η «κρατική αεροπειρατεία» σε ένα αεροπλάνο που είχε απογειωθεί από την Αθήνα, προκειμένου να συλληφθεί, και στη συνέχεια να εξευτελιστεί, ο νεαρός λευκορώσος δημοσιογράφος Ρόμαν Προτάσεβιτς. Στη συνέχεια έγινε προσπάθεια να μεταφερθεί βιαίως στην πατρίδα της από το Τόκιο η λευκορωσίδα αθλήτρια Κριστίνα Τιμανόβσκαγια. Και χθες ανακαλύφθηκε απαγχονισμένος σε ένα πάρκο του Κιέβου ο λευκορώσος ακτιβιστής Βιτάλι Σίσοφ, που το τελευταίο διάστημα βοηθούσε συμπατριώτες του να διαφύγουν από την τυραννία.

Η Ευρώπη έχει ήδη επιβάλει κυρώσεις σε λευκορώσους αξιωματούχους και τομείς της λευκορωσικής οικονομίας. Αλλά ο «τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης», όπως έχει αποκληθεί ο Αλεξάντρ Λουκασένκο, συνεχίζει απτόητος την καταστολή. Στρατηγικός του σύμμαχος είναι ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, που έχει επίσης κατηγορηθεί για χρήση «ανορθόδοξων» μεθόδων εναντίον των αντιπάλων του.

Η έκφραση γνώμης δεν θα έπρεπε να αποτελεί αδίκημα στην εποχή μας. Ούτε η υπεράσπιση της ελευθερίας. Κι όμως, σε μια σειρά από καθεστώτα δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Η Ευρώπη έχει χρέος να μην παραμείνει αδιάφορη.