Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Παρά τα όσα λέγονται, η μεγαλύτερη πρόσβαση στο ιδιωτικό διεθνές κεφάλαιο δεν ήταν πολύ χρήσιμη στις περισσότερες αναδυόμενες αγορές και τις αναπτυσσόμενες χώρες τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Οι λύσεις στα τρέχοντα μακροοικονομικά διλήμματα που εξακολουθούν να βασίζονται στις καθαρές εισροές κεφαλαίων είναι πιθανό να καταλήξουν σε δάκρυα.
Για άλλη μια φορά οι αναδυόμενες αγορές βρίσκονται στο τρενάκι ροών κεφαλαίου. Και για άλλη μια φορά, τα ανεβοκατεβάσματα των χρηματοοικονομικών αγορών σε αυτές τις οικονομίες δημιουργούνται κυρίως από εξωτερικές δυνάμεις και όχι από εθνικές πολιτικές. Αλλά η πιθανότητα ακόμη και το μικρότερο εγχώριο λάθος να δημιουργήσει προβλήματα παραμένει μεγάλη. Οι τελευταίοι 18 μήνες παρείχαν άφθονα στοιχεία για αυτό. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διεθνών Χρηματοοικονομικών, οι συνολικές ροές κεφαλαίων προς τις αναδυόμενες αγορές μειώθηκαν κατά 13% το 2020, σε 313 δισεκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο, αυτό το βασικό στοιχείο κρύβει απότομες αλλαγές, από μια δραματική πτώση τον Μάρτιο του 2020 έως την ανάκαμψη τον επόμενο μήνα και στη συνέχεια σημαντική μεταβλητότητα. Αυτές οι ροές παρέμειναν ισχυρές μέχρι στιγμής το 2021, στα 45,5 δισεκατομμύρια δολάρια τον Απρίλιο και 13,8 δισεκατομμύρια δολάρια τον Μάιο, κυρίως λόγω χρηματοδότησης της αγοράς χρεωστικών τίτλων αναδυόμενων αγορών. Ενώ το συνολικό παγκόσμιο χρέος μειώθηκε κατά 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, σε 289 τρισεκατομμύρια δολάρια το πρώτο τρίμηνο του 2021, το χρέος των αναδυόμενων οικονομιών αυξήθηκε κατά 600 δισεκατομμύρια δολάρια, σε 86 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αρα οι καλές στιγμές έχουν επιστρέψει για τέτοιες οικονομίες, σωστά; Βασικά, όχι ακριβώς. Είναι αλήθεια ότι η ταχεία και μαζική ανταπόκριση της νομισματικής πολιτικής των πλούσιων χωρών στην ύφεση λόγω πανδημίας έπαιξε σίγουρα ρόλο στην αναζωογόνηση των ροών κεφαλαίων προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο. Ομως, καθώς η εξίσου τεράστια δημοσιονομική επέκταση σε ορισμένες ανεπτυγμένες οικονομίες, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενισχύει την οικονομική ανάκαμψη, το παγκόσμιο κεφάλαιο μπορεί να αναζητήσει περισσότερες ευκαιρίες εκεί. Αυτό θα οδηγήσει και πάλι σε χρηματοοικονομική κατανομή που τιμωρεί τις οικονομίες με υψηλότερο αντιληπτό κίνδυνο.
Η πανδημία και η τρέχουσα αναβίωση των εισροών κεφαλαίων στις αναδυόμενες αγορές εντείνουν τις αντιφάσεις. Πολλές αναδυόμενες αγορές και αναπτυσσόμενες χώρες αντιμετωπίζουν ήδη προβλήματα χρέους τα οποία θα επιδεινωθούν. Ο ιδιωτικός τομέας στις χώρες χαμηλού εισοδήματος έχει συρρικνώσει πολύ περισσότερο χρέος από ό,τι ο δημόσιος. Η ιδιωτική παγκόσμια χρηματοδότηση δεν έχει χρησιμοποιηθεί πολύ στις περισσότερες αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ειδικά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι λύσεις στα τρέχοντα μακροοικονομικά διλήμματα που εξακολουθούν να βασίζονται σε καθαρές εισροές ιδιωτικών κεφαλαίων θα μπορούσαν να εντείνουν το πρόβλημα.
Η Τζαϊάτι Γκος είναι καθηγήτρια Οικονομικών στο Jawaharlal Nehru University στο Νέο Δελχί, εκτελεστική γραμματέας της International Development Economics Associates και μέλος της Ανεξάρτητης Επιτροπής για τη Μεταρρύθμιση Διεθνούς Εταιρικής Φορολογίας.
