Στις ευρωεκλογές του 2019, τα οικολογικά κόμματα κατάφεραν να αυξήσουν την εκπροσώπησή τους στο Ευρωκοινοβούλιο κατά 40%, φτάνοντας συνολικά τις 69 έδρες. Τα πήγαν βέβαια σαφώς καλύτερα στη Βόρεια Ευρώπη από ό,τι στη Νότια και την Ανατολική, πολλοί όμως είδαν στα συνολικά αποτελέσματα της κάλπης την αρχή ενός πράσινου κύματος στην ήπειρο. Σερφάροντας πάνω σε αυτό, οι γάλλοι Πράσινοι κατάφεραν να επικρατήσουν στις δημοτικές εκλογές του 2020 σε αρκετές μεγάλες πόλεις – τη Λυών, το Στρασβούργο, το Μπορντό… Και μετά, τίποτα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο δημοφιλέστερος υποψήφιός τους δεν θα λάβει, στις προεδρικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν την επόμενη άνοιξη στη Γαλλία, ποσοστό μεγαλύτερο του 10%. Γιατί τους λείπει ο πραγματισμός, το ανοιχτό πνεύμα και ο επαγγελματισμός που έχουν φέρει στο μεταξύ τούς Πράσινους στην αντίπερα όχθη του Ρήνου στην κορυφή των δημοσκοπήσεων για τις ομοσπονδιακές εκλογές του ερχόμενου Σεπτεμβρίου – τις πρώτες εκλογές της μετά Μέρκελ εποχής. Ολη η δύναμη και όλα τα όρια του προαναγγελθέντος πράσινου κύματος συνοψίζονται σε αυτό το κοντράστ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή