Τα βρώμικα λεφτά

Για οποιονδήποτε θα πίστευε πως δεν θα μπορούσε να ζήσει την αποκάλυψη ή έστω κάτι εξόχως ποιητικό παρά μόνο μέσα στη φύση, στη σιωπή ενός μοναστηριού, στην αίθουσα ενός θεάτρου ή στο πολύχρωμο μιας άγνωστης πολιτείας τις νυχτερινές ώρες, ενώ θα έμενε δύσπιστος σε οποιονδήποτε χώρο «ύποπτης» συναλλαγής, θα αρκούσε η μνεία ενός περιστατικού όπως εκείνα που προορίζονται να μην τα μάθεις ποτέ, παρά αν εντελώς τυχαία τα πληροφορηθείς. Εννοούμε λοιπόν μια γυναίκα εκδιδόμενη που όταν επρόκειτο να πάει στην εκκλησία – και εκκλησιαζόταν τακτικότατα – δεν χρησιμοποιούσε ποτέ δικά της χρήματα προκειμένου να ανάψει τα τέσσερα κεριά που άναβε την κάθε φορά – ήταν αλλοδαπή -, τα δύο για τα παιδιά της (τους είχε πει ότι καθάριζε σπίτια στη χώρα μας) και τα δύο για τους πεθαμένους γονείς της. Είχε συνεννοηθεί με μια γειτόνισσά της, υπάλληλο στο σουπερμάρκετ, που της έδινε σε χαρτονόμισμα των 5 ευρώ το αντίστοιχο σε κέρματα συνήθως ποσό που της εγχείριζε η εκδιδόμενη.