Η σύνταξη των δασικών χαρτών αποτελεί ζητούμενο της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας εδώ και δεκαετίες. Η έλλειψή τους έχει συνδυαστεί με την ακμή του πελατειακού κράτους και της διαφθοράς. Η εξουσία που είχαν οι δασάρχες κάθε περιοχής, προκειμένου να αποφαίνονται τι είναι δάσος ή δασική έκταση και τι όχι, παροιμιώδης. Η δύναμή τους αδιανόητη. Προφανώς η μεταρρύθμιση ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Ξεκαθαρίζουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τις χρήσεις γης και διευκολύνουν τη σύνταξη του Κτηματολογίου και του Δασολογίου. Βελτιώνουν επίσης το επενδυτικό περιβάλλον, καθώς ο υποψήφιος επενδυτής θα γνωρίζει με ισχύ νόμου, πού μπορεί να αναπτύξει μια δραστηριότητα, χωρίς να έχει την αμφιβολία, η οποία κατά κανόνα λειτουργεί αποτρεπτικά για την υλοποίηση μιας επένδυσης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ