Ο κ. Αλέκος Σακελλάριος στην ερώτησή μας αν υπάρχη σήμερα ένα ιδιότυπο νεοελληνικό πνεύμα, απήντησε ως εξής: «Υπάρχει και σήμερα, όπως υπήρχε και χθες, όπως θα υπάρχει και αύριο. Ο Ρωμηός κάνει πνεύμα σε κάθε περίστασι. Κάνει πνεύμα ακόμα και με την ίδια του τη δυστυχία. Θα σας πω μάλιστα ένα παράδειγμα: Μια κηδεία έχει πάρει αργά-αργά την οδόν Αναπαύσεως που οδηγεί στο Α’ Νεκροταφείο. Σε κάποιο από τα αυτοκίνητα που ακολουθούν ένας λαϊκός άνθρωπος σκύβει στον διπλανό του:
– Κυρ-Νικολάκη…
– Τι τρέχει;
– Δόξα σοι ο Θεός!
– Για ποιο πράγμα μωρέ;
– Πάλι… καθιστοί περνάμε αυτόν τον δρόμο!».