Ο κ. Αλέκος Σακελλάριος στην ερώτησή μας αν υπάρχη σήμερα ένα ιδιότυπο νεοελληνικό πνεύμα, απήντησε ως εξής: «Υπάρχει και σήμερα, όπως υπήρχε και χθες, όπως θα υπάρχει και αύριο. Ο Ρωμηός κάνει πνεύμα σε κάθε περίστασι. Κάνει πνεύμα ακόμα και με την ίδια του τη δυστυχία. Θα σας πω μάλιστα ένα παράδειγμα: Μια κηδεία έχει πάρει αργά-αργά την οδόν Αναπαύσεως που οδηγεί στο Α’ Νεκροταφείο. Σε κάποιο από τα αυτοκίνητα που ακολουθούν ένας λαϊκός άνθρωπος σκύβει στον διπλανό του:

– Κυρ-Νικολάκη…

– Τι τρέχει;

– Δόξα σοι ο Θεός!

– Για ποιο πράγμα μωρέ;

– Πάλι… καθιστοί περνάμε αυτόν τον δρόμο!».