Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Κάτι εξαιρετικό συνέβη στη μακροοικονομική χάραξη πολιτικής. Εν μέρει λόγω του αντίκτυπου του Covid-19, οι παλιές ορθόδοξες πολιτικές μεταμορφώθηκαν σε νέες - αλλά χωρίς κανείς να αναγνωρίσει τις επιπτώσεις της αλλαγής, ή να αναγνωρίσει ότι υπήρχαν προβλήματα με την προηγούμενη προσέγγιση.
Οι οικονομίες της Ευρώπης και των ΗΠΑ μετά τον Covid-19 συρρικνώνονται για το προηγούμενο έτος με τον υψηλότερο ρυθμό μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με ταυτόχρονη αύξηση της ανεργίας. Τώρα, τα σχέδια προστασίας θα τελειώσουν και οι κεντρικές τράπεζες λένε ότι εξαντλούνται τα πυρομαχικά τους. Σε αυτές τις συνθήκες, η δημοσιονομική πολιτική είναι η μόνη απάντηση.
Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο μακροοικονομικό πλαίσιο, το οποίο να καλύπτει τους στόχους της δημοσιονομικής πολιτικής, τους κανόνες για τη διεξαγωγή της και τον συντονισμό της με τη νομισματική πολιτική. Δεδομένου ότι υποφέρουμε τόσο από ζήτηση όσο και από σοκ στην προσφορά, η πολιτική ανάκαμψης θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει τα ζητήματα εφοδιασμού.
Αν και οποιαδήποτε άμεση ώθηση στη ζήτηση θα αυξήσει επίσης έμμεσα την προσφορά με την αύξηση του εθνικού εισοδήματος, μια σοβαρή καθυστέρηση στην απόκριση της προσφοράς κινδυνεύει να προκαλέσει πληθωρισμό. Για αυτόν τον λόγο η επένδυση σε νέα ικανότητα παραγωγής θα πρέπει να αποτελεί σημαντικό μέρος κάθε δημοσιονομικού ερεθίσματος. Αυτή η επιτακτική ανάγκη, με τη σειρά της, θα κατευθύνει την προσοχή των υπευθύνων χάραξης πολιτικής στη φύση της προσφοράς που θα απαιτούν οι οικονομίες του μέλλοντος. Λαμβάνοντας υπόψη τις μακροπρόθεσμες προκλήσεις της αυτοματοποίησης και της κλιματικής αλλαγής, οποιαδήποτε μετα-πανδημική πολιτική ανάκαμψης πρέπει να στοχεύει στη διασφάλιση της βιωσιμότητας της οικονομίας και όχι μόνο της κυκλικής σταθερότητάς της. Το επιχείρημα υπέρ της δημοσιονομικής πολιτικής δεν είναι μόνο ότι αυτή είναι πιο ισχυρή επειδή είναι πιο στοχευμένη και ότι αποτελεί καλύτερο σταθεροποιητή από τη νομισματική πολιτική. Είναι επίσης το ότι μια κυβέρνηση είναι η μόνη οντότητα εκτός από το χρηματοπιστωτικό σύστημα ικανό να κατανείμει καλύτερα τα κεφάλαια.
Εάν δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε στις επενδύσεις σε τεχνολογία και υποδομές να διαμορφωθούν από μια καθαρά οικονομική λογική, τότε η ανάγκη για μια δημόσια επενδυτική στρατηγική που περιλαμβάνει και ειδική φορολογική πολιτική γίνεται αναπόφευκτη.
Πρέπει να αναγνωριστεί ανοιχτά η σημασία της δημοσιονομικής πολιτικής και οι δημοσιονομικοί κανόνες πρέπει να ξαναγραφούν ώστε να επιτρέψουν μια πιο ενεργή αντικυκλική πολιτική και έναν πολύ μεγαλύτερο κυβερνητικό ρόλο στην κατανομή κεφαλαίων.
Ο Ρόμπερτ Σκιντέλσκι είναι μέλος της Βουλής των Λόρδων της Βρετανίας και καθηγητής στο Warwick University.
