Τον τελευταίο καιρό οι πολιτικοί αναλυτές έχουν παρατηρήσει μια αξιοσημείωτη κινητικότητα στον χώρο της Ακροδεξιάς. Ως Ακροδεξιά επιτρέψτε μου να προσδιορίσω δυνάμεις που καλύπτουν ένα σχετικά ευρύ φάσμα και ορισμένες εκ των οποίων – οι ακροδεξιότερες των ακροδεξιών, επί το πλείστον – θα απέρριπταν μετά βδελυγμίας τον αυτοπροσδιορισμό τους ως ακροδεξιών. Θυμάμαι πάντα με ευθυμία, καλεσμένος σε μια τηλεοπτική «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη, προ επταετίας περίπου, όπου σχετική δημοσκόπηση μας πληροφόρησε ότι οι χρυσαυγίτες ψηφοφόροι αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι. Κάτι ανάλογα παλαβά ακούμε και το βάζουμε στα πόδια όποτε σκοντάφτουμε πάνω σε αμύντορες του αυτοπροσδιορισμού. Προκειμένου λοιπόν να συνεννοηθούμε μεταξύ μας και προφανώς όχι για λόγους ακριβείας, θα συστεγάσουμε κάτω από την ομπρέλα της Ακροδεξιάς από τα ορφανά της Χρυσής Αυγής μέχρι τους Νεοδημοκράτες που βγάζουν φλύκταινες με τον φιλελευθερισμό -διότι, όπως καλά γνωρίζετε, υπάρχουν και τέτοιοι, πολλοί τέτοιοι…

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ