Τι είδους αντιπολίτευση κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ερώτημα πλανάται πάνω από το πολιτικό τοπίο αλλά είναι και σημείο τριβής εντός της Κουμουνδούρου. Το ερώτημα διασταυρώνεται με λογικές και τεχνικές επικοινωνίας, με τον πυρήνα και την ταυτότητα του ίδιου του κόμματος, αλλά και με τις αναγνώσεις που κάνουν κορυφαία στελέχη του για το τι χρειάζεται αλλά και για το τι δεν γίνεται. Για κάποιους φταίνε τα ΜΜΕ, για κάποιους η μη παραγωγική αντιπολιτευτική στάση, για κάποιους η αντίπαλη εσωκομματική τάση ενόψει και του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Μια πιο ψύχραιμη λογική θα ανίχνευε εδώ μια σειρά λόγων και παραγόντων. Πριν επιχειρήσουμε να τους περιγράψουμε θα λέγαμε πως σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί μια σύνθετη λογική στην αντιπολίτευσή του. Επιχειρεί να συνδυάσει ήπιες και κεντρώες απευθύνσεις με οξείες ρητορικές. Θέλει φοιτητικό κίνημα αλλά και τους μαγαζάτορες μαζί του. Θέλει Ισραήλ και Παλαιστίνη. Μια ομολογουμένως δύσκολη εξίσωση για ένα κόμμα που κυβέρνησε και σήμερα αναζητεί τον βηματισμό που θα δικαιώσει τον ρόλο του ως δυνητικού μείζονος πόλου στο φόντο μιας αμετάβλητης δημοσκοπικής καθήλωσης. Και η εβδομάδα που πέρασε ήταν ενδεικτική των παραπάνω δεδομένων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ