Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Στην πολιτική υπάρχουν τα διακηρυκτικά ή τα προγραμματικά κείμενα δηλωτικά των προθέσεων και των στόχων μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος και τα κείμενα που διατυπώνουν την εφαρμοσμένη πολιτική τους. Στην προκειμένη περίπτωση και σε ό,τι αφορά την αναπτυξιακή και οικονομική της στρατηγική η κυβέρνηση αποδέχθηκε την έκθεση Πισσαρίδη. Στη βάση αυτής της έκθεσης διατύπωσε το έγγραφο προς την Κομισιόν για τους στόχους και τις προτεραιότητες που θα προτείνει για την εκταμίευση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Και την επομένη κατέθεσε τον Κρατικό Προϋπολογισμό που αποτελεί την εφαρμοστέα για το 2021 οικονομική και αναπτυξιακή της πολιτική.
Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να βρω τους αρμούς που συνδέουν τα δύο κείμενα και γρήγορα κατάλαβα ότι ματαιοπονούσα.
Η προσπάθεια να αποδοθεί στην έκθεση Πισσαρίδη ο χαρακτήρας ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού προγράμματος και ο επικοινωνιακός καταιγισμός που τη συνόδευσε δεν μπορούν να αποκρύψουν την πραγματικότητα. Η έκθεση είναι μια συρραφή στόχων σε πολλούς από τους οποίους δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται σε σειρά κομματικών προγραμμάτων, και τους οποίους θα μπορούσαμε να συνυπογράψουμε. Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει για παράδειγμα με στόχους όπως η ψηφιοποίηση, η αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος, η ενιαία φορολογική κλίμακα για τα εισοδήματα, η αύξηση παραγωγικότητας της εργασίας ή η ανάγκη ακόμα μιας ασφαλιστικής μεταρρύθμισης; Ομως, είτε διά της παραλείψεως είτε διά της διατυπώσεως κατά περίπτωση προτάσεων σε όλη την έκτασή του, το κείμενο δεν αποκρύπτει τον βαθιά συντηρητικό και αντικοινωνικό του χαρακτήρα. Για τις γλίσχρες κοινωνικές δαπάνες, για την αποδιάρθρωση της κοινωνικής ασφάλισης, για την άνιση σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων, για την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, για την άδικη κατανομή του πλούτου και των βαρών.
Στη συνέχεια έρχεται ο Προϋπολογισμός για να απομυθοποιήσει τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Τίποτε το ιδιαίτερο, το νέο, το καινοτόμο, τίποτε που να συνδέει τους στόχους με τα μεγέθη και τους αριθμούς του Προϋπολογισμού. Με τη συνέχιση του ίδιου μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής που οξύνει την κρίση. Με χαρακτήρα βαθιά ταξικό και επιλεκτικό σε ό,τι αφορά την κατανομή και την αξιοποίηση των πόρων. Με έωλες και ανέφικτες προβλέψεις. Ωραιοποιεί το παρόν της ζοφερής πανδημικής κρίσης και αγνοεί την αποκαρδιωτική εικόνα της πραγματικής οικονομίας. Συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική των αποσπασματικών και ασχεδίαστων μέτρων. Και κυρίως δεν εντάσσεται σε κανένα μεσοπρόθεσμο αναπτυξιακό πρόγραμμα.
Παρ' όλα αυτά υπόσχεται και σκιαγραφεί ένα ελπιδοφόρο μέλλον που δεν πατά πουθενά. Είναι με άλλα λόγια ένας κρατικός προϋπολογισμός έτοιμος να αναθεωρηθεί ως προς τα μεγέθη του και τους στόχους του από τις πρώτες εβδομάδες του 2021. Ενας προϋπολογισμός που δεν διαπνέεται από κανενός είδους όραμα, καμία δυναμική πραγματικών μεταρρυθμίσεων, χωρίς τις οποίες ούτε η οικονομία μπορεί να μπει σε τροχιά επανεκκίνησης ούτε η χώρα σε τροχιά ταχείας ανάπτυξης. Και παρ' όλα αυτά υπόσχεται ότι την ύφεση -10,5% του ΑΕΠ θα την κάνει σε λίγους μήνες ανάπτυξη... +4,8%! Τα νούμερα του Προϋπολογισμού διαψεύδουν τις κυβερνητικές διακηρύξεις.
