«Εμείς οι Ελληνες να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας»: η φράση ανήκει στη Γιάννα Αγγελοπούλου, την πρόεδρο της Επιτροπής 2021, που έχει μπει στο στόχαστρο το τελευταίο διάστημα. Οποια γνώμη κι αν έχει κανείς για το πρότζεκτ του εορτασμού για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση ή ακόμα και για τα περίεργα παιχνίδια που παίζει καμιά φορά στο μυαλό η νοσταλγία, οφείλει να παραδεχτεί πως η Αγγελοπούλου δεν έχει άδικο.

Το μήνυμα του 1821 είναι το ίδιο με αυτό της χθεσινής ημέρας. Σε μια δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, υπάρχουν όμως ατομικές και συλλογικές επιλογές. Κάθε φορά που επιλέγουμε να δούμε ο ένας τον άλλο ως εχθρό, πληρώνουμε το βαρύ αντίτιμο της στρεβλής ανάγνωσης της Ιστορίας. Κάθε φορά που αποφασίζουμε να δουλέψουμε μαζί, πάμε ένα βήμα παρακάτω. Ακόμα κι αν το κλισέ «η ισχύς εν τη ενώσει» φαντάζει χιλιοειπωμένο, είναι τόσο αναπόσπαστα δεμένο με την ελληνική ταυτότητα που λειτουργεί ως αυθυποβολή.

Η κρίσιμη καμπή της χώρας ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Κάθε ημέρα είναι μια ημέρα επιλογών: είναι επιλογή η χρήση μάσκας για την προστασία των άλλων, ίδια ακριβώς με αυτήν του επαναπατρισμού της γενιάς του brain drain ή της ψήφου στις εκλογές. Είναι επιλογή να φτιάξουμε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος από την αρχή και να φέρουμε προ των ευθυνών τους όσους σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση το κρατούν πίσω, δεμένο σε νοοτροπίες που το υποβιβάζουν σε «Ψωροκώσταινα». Είναι επιλογή να κοιτάξουμε στα μάτια το πρόσωπο του τέρατος, να εμπιστευτούμε τους θεσμούς και τις δικλίδες ασφαλείας της πολιτείας.

Να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας, να μην το βάλουμε κάτω. Δεν βλάπτει να το ακούμε πού και πού.