Με την κατάγνωση των ποινών ολοκληρώθηκε σε πρώτο βαθμό η δίκη της Χρυσής Αυγής. Πέρα από τα πρόσωπα και τα πράγματα, τέτοιες δίκες έχουν μείζονα θεσμική και συμβολική διάταση. Αποδίδουν την ενεργοποίηση της ποινικής δικαιοσύνης σε φαινόμενα βίας που απάδουν προς τις αρχές οργάνωσης των κοινωνιών μας και τα οποία ουδεμία νομιμοποίηση μπορούν να λάβουν από ιδεολογικό μανδύα. Υπάρχει όμως ένα παράλληλο ερώτημα, η σημασία του οποίου δεν πρέπει να παραγνωρίζεται: ποια στάση πρέπει να επιδεικνύει μία ώριμη κοινωνία ώστε να μη βρίσκει ρίζες ο εξτρεμισμός, ιδίως ο μισαλλόδοξος – έσχατη εξέλιξη του οποίου ενίοτε είναι η οργανωμένη άσκηση βίας;

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ