Τα 26 μικρά νησιά και τα παιχνίδια με τον ΕΝΦΙΑ

Με πανηγυρικό τρόπο ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρόσφατη ΔΕΘ μεταξύ άλλων εξήγγειλε την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα 26 μικρότερα νησιά της χώρας, δημιουργώντας την εντύπωση ότι επιτέλους στη χώρα άρχισαν να εφαρμόζονται ρηξικέλευθες νησιωτικές πολιτικές. Από τις υποσχέσεις ωστόσο του Πρωθυπουργού έως την υλοποίηση και ακόμη περισσότερο έως την εφαρμογή νησιωτικών πολιτικών, η απόσταση δυστυχώς είναι τεράστια. Πιο συγκεκριμένα, στη σχετική διάταξη που ψηφίστηκε στη Βουλή αποκλείονται από την απαλλαγή του ΕΝΦΙΑ όλα τα νομικά πρόσωπα και όσοι δεν έχουν δηλώσει ως κύρια κατοικία τους ένα από τα μικρά νησιά. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι, αν κάποιος έχει στην Τήλο ή στο Καστελλόριζο ή στην Ψέριμο ή στην Τέλενδο μία μικρή επιχείρηση και έχει συστήσει μία εταιρεία που έχει δικό της ακίνητο, αυτό δεν απαλλάσσεται από κανέναν ΕΝΦΙΑ. Ο μικρός δηλαδή φούρνος, ή το μικρό μίνι μάρκετ, ή η επιχείρηση των επιπλωμένων διαμερισμάτων ή το μπαράκι των μικρών αυτών νησιών, αν το ακίνητο στο οποίο λειτουργούν, το έχουν αγοράσει ή μεταγράψει σε νομικό πρόσωπο της επιχείρησής τους, αυτοί πρέπει να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ. Να μη λειτουργήσει δηλαδή ο τουρισμός σε αυτά τα μικρά νησιά. Να μην έχουν κίνητρο όσοι θέλουν να επιχειρήσουν εκεί. Αναρωτιέται κανείς πόσες είναι οι επιχειρήσεις νομικά πρόσωπα στα νησάκια αυτά και πόσα θα εισπράξει από ΕΝΦΙΑ το κράτος. Ενα ή δύο εκατομμύρια παραπάνω; Τόση στενοκεφαλιά; Και δεν φθάνει αυτό. Προστίθεται και άλλο εμπόδιο. Να είναι και φορολογικοί κάτοικοι των νησιών οι κύριοι των ακινήτων και να έχουν δηλώσει ως κύρια κατοικία τους τα μικρά νησιά!!! Ελεος. Πόση φαιά ουσία χρησιμοποίησαν οι νομομαθείς αυτοί και πόσο ασχολήθηκαν οι βουλευτές που ψήφισαν τη διάταξη; Ο Νισύριος δηλαδή που έχει το πατρικό του στη Νίσυρο, αλλά ζει και εργάζεται στην Αθήνα και έχει δηλώσει ως κύρια κατοικία την Αθήνα, θα πληρώσει ΕΝΦΙΑ για το σπίτι της Νισύρου; Πού στοχεύουμε τέλος πάντων; Να εγκαταλείψει ο κόσμος τα μικρά νησιά; Δεν θα αναφερθώ καν στους εθνικούς λόγους που επιβάλλουν να έχουμε διαφορετικές πολιτικές στα νησιά μας και ιδίως στα μικρά. Δεν θα αναφερθώ στον ΦΠΑ που πρέπει να καταργηθεί στα νησιά αυτά. Δεν θα μιλήσω για τις προβλέψεις των ευρωπαϊκών Συνθηκών, του Αμστερνταμ και του Μάαστριχτ για τα νησιά, ούτε στην ειδική διάταξη του Συντάγματος της χώρας μας (αρθ. 101). Δεν μπορώ παρά ταύτα να μην αναρωτηθώ για τη συνταγματικότητα της διάταξης. Ελεος ξανά!