«Η σελίδα δεν βρέθηκε, ίσως την έφαγε αυτό το ρακούν». Αυτό διαβάζω, πλάι σε μια φωτογραφία του γλυκού αυτού ζώου, ψάχνοντας στο Google να βρω πώς η κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, «Η Αυγή», αντιμετώπιζε στο παρελθόν τη Λίνα Νικολοπούλου, ιδιοκτήτρια εταιρείας δημοσίων σχέσεων και σύζυγο του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, η οποία αθωώθηκε ομόφωνα μετά την ποινική δίωξή της για την ανάθεση, το 2014, από το κράτος στην εταιρεία της της ευθύνης ιατρικών συνεδρίων.

Ευτυχώς το ρακούν δεν έχει φάει όλες τις σχετικές σελίδες, οπότε μπορώ να βρω τις διατυπώσεις που η καλή εφημερίδα (και το κόμμα πίσω της) απηύθυνε στην κατηγορηθείσα και πλέον αθωωθείσα. Κατά σύμπτωση, μία μέρα μετά την απόρριψη από τον Στουρνάρα της διοίκησης που επεδίωκε ο Τσίπρας να βάλει στην Τράπεζα Αττικής (η τράπεζα με την οποία, θυμίζω, είχε δοσοληψίες ο καλός επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας, στην προσπάθειά του να χαρίσει ένα αριστερό κανάλι στον Νίκο Παππά), έγινε έφοδος εφοριακών και εισαγγελέων στο σπίτι Στουρνάρα – Νικολοπούλου.

Γιατί έγινε η έρευνα; Φως φανάρι, για να πληγεί ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Για «το όργιο κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος», έλεγε «Η Αυγή». Σήμερα, που η κατηγορία έχει καταπέσει, εκ των υστέρων, η καλή εφημερίδα δεν θα έπρεπε να θυμηθεί το ξεχασμένο τεκμήριο αθωότητας της κατηγορηθείσας; Εφαγε και τη μνήμη και τη δεοντολογία και τους στοιχειώδεις κανόνες το ρακούν;