Αναζητώντας τους γαμπρούς του «Begonia»

Σφυρίζοντας από μακριά, σε μια ατμόσφαιρα πανζουρλισμού και αγωνίας, το εντυπωσιακό πλοίο «Begonia», έφτανε στο Port Phillip Bay της Μελβούρνης, σε ένα παράξενο ραντεβού με την Ιστορία. Μετέφερε 900 κοπέλες που είχαν αφήσει τις οικογένειές τους στην Ελλάδα, για να σμίξουν στην Αυστραλία με συζύγους που δεν είχαν ξανασυναντήσει ποτέ στη ζωή τους. Ηταν 16 Ιουνίου του 1957. Δίπλα σε ανθοδέσμες σφιγμένες από ιδρωμένα χέρια, εν μέσω φωτογραφιών που πάλλονταν στον αέρα, ανδρών που φώναζαν γυναικεία ονόματα ή σκαρφάλωναν στο πλοίο φωνάζοντας «παντρέψου με» στις κοπέλες που κατέβαιναν, στεκόταν ο Χαράλαμπος Κουρουκλίδης ένας άνδρας που είχε φύγει από το χωριό Δομένικο της Ελασσόνας σε ηλικία 20 ετών κυνηγώντας το όνειρο πέρα από τον ωκεανό. Ο κ. Χαράλαμπος περίμενε την Ουρανία, την παλιά του συμμαθήτρια που είχε προηγουμένως ζητήσει σε γάμο στέλνοντάς της ένα γράμμα και μια φωτογραφία του τραβηγμένη στο Royal Exhibition Building όπως έκανε κάθε επίδοξος γαμπρός της εποχής. «Μία ημέρα νωρίτερα είχα τηλεφωνήσει στο λιμάνι για να ρωτήσω τι ώρα θα αρχίσει η αποβίβαση των γυναικών από την Ελλάδα», διηγείται ο Χαράλαμπος Κουρουκλίδης στα «ΝΕΑ». «Και μου είπαν ότι αυτό θα γίνει στις 10.30. Ηταν όμως λάθος η πληροφόρηση και η αποβίβαση ξεκίνησε στις οκτώ! Οταν λοιπόν έφτασα, η πρώτη κουβέντα της Ουρανίας προς τον γαμπρό, προς εμένα δηλαδή, ήταν «να σε βράσω τώρα που ήρθες!». Ετσι ξεκίνησε μια ιστορία ζωής», λέει γελώντας.