Μια τραγική ιδιαιτερότητα χαρακτηρίζει τα παιδιά που υιοθετήθηκαν στην Αμερική τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 από το Ορφανοτροφείο της Πάτρας: διαθέτουν ελάχιστα ή καθόλου έγγραφα. Για τους ανθρώπους αυτούς, κάποια μικρά αλλά χαρακτηριστικά στοιχεία που στιγμάτισαν την εγκατάλειψή τους αποτελούν το μοναδικό διαβατήριο σε αυτό το μακροχρόνιο ταξίδι αναζήτησης. Τρεις εξ αυτών διηγούνται τις ιστορίες τους:

Merrill Jenkins, βαπτισμένος «Μήτσος»

Εγκαταλελειμμένος στα σκαλιά της Παντάνασσας στην Πάτρα στις 26 Νοεμβρίου του 1954, ο Μέριλ Τζένκινς είναι ένα από τα παιδιά που υιοθετήθηκαν στην Αμερική τη δεκαετία του ’50 και αναζητούν τη βιολογική τους οικογένεια εδώ και χρόνια – κάποια περισσότερες από δύο δεκαετίες. Την ημέρα που το μωρό αφέθηκε στον ναό, εντοπίστηκε από την Αστυνομία και μεταφέρθηκε στο Oρφανοτροφείο, όπου ο γιατρός που το εξέτασε υπολόγισε ότι ήταν περίπου 15 ημερών. Ως ημερομηνία γέννησής του καταγράφηκε η 11η Νοεμβρίου 1954, όμως θα μπορούσε να έχει γεννηθεί λίγες ημέρες πριν ή μετά. Το σημείωμα που τον συνόδευε έγραφε «Το όνομά του είναι Μήτσος και έχει βαπτιστεί». Εφτασε στην Αμερική τον Οκτώβριο του 1955, όπου υιοθετήθηκε από μια οικογένεια Αμερικανών που ζούσε στο Σεντ Λούις του Μιζούρι.

Stephanie Pazoles ή «Πηνελόπη»

«Γεννήθηκα στις 14 Αυγούστου του 1957 και σήμερα είμαι γνωστή ως Στεφανί Γιαννοπούλου Παζόλες. Ενα σημείωμα, όμως, που βρισκόταν στα ρούχα μου, όταν εγκαταλείφθηκα στη βρεφοδόχο του Δημοτικού Βρεφοκομείου Πατρών, έγραφε: «Το όνομά μου είναι Πηνελόπη. Είμαι 15 ημερών και φοράω ένα φανελάκι, ένα ζευγάρι λευκά καλτσάκια και έναν βαπτιστικό σταυρό με χαραγμένη την ημερομηνία 28/08/57″. Υιοθετήθηκα από μια οικογένεια Ελληνοαμερικανών στην Γιούτα με τη βοήθεια της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας, σήμερα ζω στο Ιλινόι και αναζητώ τη βιολογική μου οικογένεια».

Jill Pidgeon, μια ουλή στο πόδι

«Ημουν λίγων ημερών όταν με άφησαν στα σκαλιά του Ορφανοτροφείου της Πάτρας με ένα σημείωμα που έγραφε «παρακαλώ βαπτίστε το». Με βάπτισαν στις 22 Απριλίου του 1955 με το όνομα Ελένη και μου έδωσαν το επίθετο Ιωάννου, ενώ σημείωσαν ως ημερομηνία γέννησης την 19η Απριλίου 1955. Μέσα σε διάστημα έξι μηνών δόθηκα σε πέντε διαφορετικές ανάδοχες μητέρες, μέχρι τις 22 Οκτωβρίου του 1956, οπότε έφτασα στη Νέα Υόρκη και γνώρισα τους θετούς μου γονείς. Σύμφωνα με εκείνους, όταν έφτασα στην Αμερική ήμουν σοβαρά υποσιτισμένη. Επίσης έχω μια βαθιά ουλή, σχεδόν 2,5 εκατοστών, στο δεξί μου μηρό – δεν ξέρω αν την έχω εκ γενετής ή αν συνέβη στο ορφανοτροφείο. Ευτυχώς ο Θεός μου έδωσε δύο υπέροχους γονείς και μια υπέροχη ζωή. Εχουν πεθάνει και μου λείπουν τρομερά. Για τους βιολογικούς μου γονείς δεν έχω καμία πληροφορία, δεν γνωρίζω καν τα ονόματά τους».