Η κόντρα για τον μεγάλο περιορισμό

Παρά τη λεπτή γραμμή της συναίνεσης όλων των πολιτικών δυνάμεων στα κυβερνητικά μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας ένας διάλογος – κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα – πυροδοτήθηκε. Ο πυρήνας αυτής της συζήτησης έχει να κάνει με τους κινδύνους από την νέα επείγουσα πραγματικότητα και κυρίως όσον αφορά τις δημοκρατικές ελευθερίες. Η άποψη αυτή, εκφρασμένη κυρίως από μερίδα νομικών, παρά του γεγονότος πως συμφωνεί με το μείζον ζήτημα της δημόσιας Υγείας και όπως αυτό απειλείται από την πανδημική κρίση, θέτει τους δικούς της αστερίσκους για τον χαρακτήρα των μέτρων, τη συνταγματικότητα, τη νομιμοποίηση να ληφθούν. Από την άλλη, η μεγάλη πλειονότητα πολιτών αλλά και όχι μόνον, σε αυτή την συγκυρία επιλέγει να μη θέσει αστερίσκους και βλέπει τη μεταβαλλόμενη πραγματικότητα που τώρα μετράει ήδη 48 ώρες για όλους μας, ως απολύτως επιτακτική. Η πρώτη άποψη επίσης, καταθέτει τη σκέψη πως πιθανώς μιλάμε για μέτρα μη έκτακτου χαρακτήρα που διακυβεύουν τον πυρήνα της αστικής Δημοκρατίας. Εχει πάντως ενδιαφέρον πως αμέσως μετά την ανακοίνωση των μέτρων από την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό, οι αντιδράσεις των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου δεν κινήθηκαν στο κομμάτι της νομιμότητας ή της νομμιμοποίησης να παρθούν αυτά. Αλλά περισσότερο, στη μετακύλιση της συλλογικής ευθύνης στο ατομικό, την ανάγκη παράλληλα της ενίσχυσης του ΕΣΥ, τη διαπίστωση πως τα μέτρα αυτά λήφθηκαν ακριβώς γιατί σήμερα έχουμε ένα πληγωμένο σύστημα Υγείας που ελέγχεται για τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει σε μια κλιμακούμενη κρίση, παρά έναν απείθαρχο πολίτη. Η συζήτηση πάντως για την ελεγχόμενη κυκλοφορία όλων μας, με όριο την 6η Απριλίου, έχει το δικό της ενδιαφέρον για την τρέχουσα φάση της κρίσης αλλά και τα όρια του δημοκρατικού διαλόγου. Σε αυτή την κατεύθυνσή εξέχοντες νομικοί «ξιφουλκούν» σήμερα για το θέμα, ενεργοποιώντας όλα τα δικά τους πολιτικά και επιστημονικά επιχειρήματα. Θα ήταν αναπόφευκτο να μην αναμετρηθούν κοσμοθεωρίες και ματιές πάνω στο μείζον θέμα των ημερών που μετέβαλε κάθε κανονικότητα όπως την ξέραμε.