Οι νύχτες της Σαγκάης αναβιώνουν στην Αθήνα

Σαγκάη μεταξύ αποικιακού παρελθόντος και φανταστικού παρόντος. Μία ιδέα της πόλης που τον 19ο αιώνα θεωρούσαν ως το «Παρίσι της Απω Ανατολής» έδωσε υλικό πολλαπλών καλλιτεχνικών διαδικασιών για να δημιουργηθεί η νέα συλλογή του ελληνικού brand 2plus1equals2. Οι σχεδιάστριες Βαλίσια Γκότση και Στέλλα Παναγοπούλου συγκέντρωσαν στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης τους θεατές της περφόρμανς «The Notorious White Flower of China», μέσα από την οποία η εικαστικός Μαριάννα Ιγνατάκη και η χορογράφος Αννα Παπαθανασίου συνδύασαν τα έργα τους και τα παρουσίασαν ως αναπόσπαστο τμήμα αυτής της συλλογής που παρέπεμπε σε μία επεξεργασία της αισθητικής παράδοσης της όπερας του Πεκίνου.

Οι μάσκες της Μαριάννας Ιγνατάκη φορέθηκαν στα κεφάλια των μοντέλων καλύπτοντας τα πρόσωπά τους. Ηταν φτιαγμένες από αληθινά μαλλιά γυναικών, πλεγμένες από την καλλιτέχνιδα, η οποία για μεγάλο διάστημα είχε εγκατασταθεί στην Κίνα μελετώντας την παράδοση του κινεζικού θεάτρου με σκοπό να δημιουργήσει τα «φορέσιμα γλυπτά» της ή, όπως τα αποκαλεί, «wearable sculptures». Ο ανοίκειος στολισμός των κεφαλιών τους είχε αναφορές σε προνεωτερικές μορφές του κινεζικού θεάτρου, οι οποίες συμμετείχαν σε τελετουργίες μαγικού - θρησκευτικού χαρακτήρα. Και η χορογραφία της Αννας Παπαθανασίου με βεντάλιες από καθρέφτη και κινήσεις που μιμούνταν το πέταγμα πουλιών συμπλήρωναν αυτή την τελετουργία, κατά την οποία ο χορός και το τραγούδι λειτουργούσαν για να εξευμενιστούν τα πνεύματα της βροχής, του ανέμου, της γης, του κόσμου.

Με αυτή τη σύμπραξη τα ιερά πνεύματα της πολιτισμικής παράδοσης της Κίνας συναντήθηκαν στην Αθήνα με τα σχεδιαστικά οράματα της 2plus1equals2 ομάδας. Η οποία προσθέτει στο χτίσιμο κάθε συλλογής της στοιχεία νομαδισμού, ταξιδιωτικής εμπειρίας, περιπλάνησης των πόλεων, φυγής προς το παρελθόν, μέσα από στοιχεία αρχιτεκτονικής, κινηματογραφικές αναφορές, μουσικές επιρροές.

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ 1930. Στα μάτια των σχεδιαστριών η Σαγκάη είναι η πόλη με τη νοσταλγία της δεκαετίας του '30. Τότε που στη μεσοπολεμική Απω Ανατολή το αποικιακό κλίμα πρόσφερε απαγορευμένες απολαύσεις και χλιδή. Στην έρευνά τους για να δημιουργήσουν τα στοιχεία που έδωσαν τον χαρακτήρα της σύγχρονης συλλογής τους αναμείχθηκαν η ατμόσφαιρα από ταινίες του Γουονγκ Καρ Βάι, τα διηγήματα του Γκράχαμ Γκριν, η συλλογή μικρών ιστοριών της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ «Nouvelles Orientales». Αλλά και η Μάνταμ Γουέλινγκτον-Κου. Ηταν η σύζυγος του κινέζου πρεσβευτή στη Γαλλία, τη Βρετανία και την Αμερική η οποία αφού τον ακολούθησε στα διπλωματικά του βήματα αφομοίωσε στοιχεία της δυτικής πολυτέλειας. Και στην επιστροφή τους στη Σαγκάη έφερε μαζί της την ευρωπαϊκή νεωτερικότητα της δεκαετίας του '30 και την αξιοποίησε για να αλλάξει το παραδοσιακό μακρύ και φαρδύ φόρεμα των γυναικών της Κίνας. Η Μάνταμ Γουέλινγκτον-Κου το μετέτρεψε σε ένα φόρεμα που αγκάλιαζε το σώμα και μετακίνησε το κλείσιμό του προς το πλάι στο ύψος του ώμου. Το λεγόμενο φόρεμα cheongsam έγινε η μόδα αναφοράς για τις κομψές γυναίκες της Σαγκάης. Είναι το ίδιο που στην περφόρμανς της Κυψέλης η σύγχρονη αποδόμησή του το παρουσιάζει σε εκδοχές φορέματος, πουκάμισου, μπλούζας από λινό, βαμβάκι ή banana silk υφάσματος.

Τα «φορέσιμα γλυπτά» αυτή τη φορά ήταν η αφετηρία για να δείξουν τις δυνατότητές τους στον πειραματισμό, στη χρήση υλικών, στη διατύπωση των αισθητικών ιδεών τους. Στο σύνολο της καλλιτεχνικής αυτής παρουσίασης της συλλογής τους πρόβαλλαν την άποψη ότι η φροντίδα της εμφάνισης είναι μία χειρονομία εξισορρόπησης με οτιδήποτε προσβάλλει την ύπαρξη. Η επιμέλεια του εαυτού είναι μία ταυτόχρονη επιδίωξη εσωτερικής και εξωτερικής καλλιέργειας. Αυτό που δείχνει η περιποίηση του σώματος, η αναζήτηση των ρούχων που θα το ντύσουν, ακόμη και ο τρόπος που χτενίζουμε τα μαλλιά μας είναι οι επιμέρους ανάγκες μας να αρέσουμε. Πρωταρχικά σε εμάς. Και στη συνέχεια στον περίγυρό μας. Να αρέσουμε ώστε να μας ακούσουν.