Οποιος έχει καταλάβει τι συμβαίνει ακριβώς με την Προανακριτική για το σκάνδαλο Novartis, τους μάρτυρες, τις κουκούλες, τον κ. Τσίπρα που στέλνει τις απειλές του απ’ τα εξωτερικά, τον κ. Παπαγγελόπουλο που φοβάται μην τον πατήσει το τρίκυκλο που σκότωσε τον Λαμπράκη, τους εισαγγελείς, τις υπογραφές, τον Αδωνη και όλα τα συμπαρομαρτούντα να σηκώσει το χέρι του. Κανείς; Κανείς; Δόξα τω Θεώ. Δεν είμαι βλαμμένο. Ετοιμος ήμουν να πάω να πέσω να πνιγώ στην Ομόνοια στο σιντριβάνι με τα χρωματιστά και κελαρύζοντα νερά (με γεια μας και εις ανώτερα μας εύχομαι) μπας και συνέλθω.

Βέβαια την ώρα και τη στιγμή που γράφω δεν έχει αποφασιστεί ακόμα το πώς θα εμφανιστούν στην Επιτροπή οι μάρτυρες.

Με κουκούλα σαν άλλοι Κουκλουξκλάν, ή θα προτιμήσουν κάτι πιο απλό, πιο γηγενές. Μια φουστανέλα αίφνης, με κατεβασμένο το φέσι στα μούτρα, ένα μαύρο γυαλί πεταλούδα με στρας, ένα μουστάκι στον κρόταφο, μια κοτσίδα στη μύτη, ένα μπουγέλο στο κεφάλι, ή με το άσπρο πέπλο του μελισσοκόμου που όσο να ‘ναι χαρίζει.

Αλλά εγώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, πιστεύω κάτι θα βρεθεί. Μπήκαμε και στο Τριώδιο, στολές ωραιότατες βγήκαν στα μαγαζά, μπορεί και δύναται ο καθείς να διαλέξει. Να δω τον Μάξιμο Σαράφη (άκου όνομα που του βρήκανε του ανθρώπου. Παραπέμπει και στο Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και στον Στέφανο Σαράφη του ΕΛ.ΑΣ. Νταμπλ), να δω λοιπόν τον περί ου ο λόγος ντυμένο Ζορό να αναστηθεί η καρδιά μου. Για την κυρία Κελέση μια «Βασίλισσα της Νύχτας» νομίζω θα ήταν το κομ του σικ.

Αλλά και Τυρολέζα που ντυνόταν κάθε Απόκριες για χρόνια η ξαδέλφη μου η Ορσαλία (εμείς τη φωνάζαμε Ορσα. Τι να ‘γινε άραγε αυτό το όνομα. Χρόνια έχω να ακούσω να φωνάζουν κάποιαν Ορσα. Κρίμα) νομίζω θα ήταν μια καλή ιδέα. Εμένα μικρό με ντύνανε Απάχη. Των Αθηνών συγκεκριμένα. Ετσι μου έλεγαν να πω, έτσι έλεγα. Τι είσαι ντυμένος πουλάκι μου;

Απάχης των Αθηνών. Και τώρα να με ρωτήσεις τι είναι ο Απάχης και ειδικά των Αθηνών, ιδέαν δεν έχω.

Τέλος πάντων, κοντός ψαλμός αλληλούια. Ας μην είμαστε ανυπόμονοι. Ολα θα γίνουν στην ώρα τους και όπως ακριβώς δεν πρέπει.

Και προπαντός ηρεμία. Δεν θέλω καβγάδες, έριδες, φωνές και αψιμαχίες, γιατί όπως έλεγε κι ο Μποστ.

«Μην είμεθα εριστικοί

Δεν έχουμε οφέλη

Ας είμεθα ελαστικοί

Ως λάστιχα Πιρέλι».

Τώρα κάτι άσχετο αλλά πολύ μου σπάει τα νεύρα. Εχω την κακή συνήθεια να γράφω με το ραδιόφωνο στο σιγανό. Αυτό που παίρνουνε τα ρεμπέτικα και τα κάνουνε σουίνγκ πολύ μ’ εξαγριώνει. Τι μανία είναι αυτή; Πού τους ήρθε;

Αφού τους αρέσει το πειραγμένο, για δεν παίρνουνε και ένα τραγούδι κανονικό σουίνγκ και να το τραγουδήσουν σαν ρεμπέτες να χαρεί και μας το φυλλοκάρδι μας, να τα καταστρέψουν όλα να τελειώνουμε.

Οσον αφορά τώρα το μασκαραλίκι, για να επιστρέψω στο θέμα, εγώ λέω φέτος να ντυθώ απ’ τη μέση και πάνω Μάξιμος κι απ’ τη μέση και κάτω Σαράφης. Μπορεί να ρίξω απάνω μου και μια πασμίνα Κελέση. Το πρόσωπο πάντως θα προσπαθήσω να το έχω καθαρό.

Εύχομαι δε σε όλους μας μια καλή, τρελή, πολιτική Αποκριά.