Μιλώντας σε συνεδρίαση κόμματός του, στην τουρκική εθνοσυνέλευση, ο τούρκος πρόεδρος υποστήριξε πως η Ελλάδα έχει αρχίσει να αποδέχεται το καθεστώς που έχει κηρύξει η χώρα του στη Μεσόγειο. Φέρεται ακόμη ότι προέβλεψε πως οι εξελίξεις στη Συρία και τη Λιβύη θα θερμάνουν τα νερά της Μεσογείου ακόμη περισσότερο.

Οι προκλητικές αυτές δηλώσεις δημιουργούν ασφαλώς ανησυχία. Η Τουρκία του 21ου αιώνα φαίνεται να υιοθετεί μια στάση όλο και πιο επιθετική απέναντι στους γείτονές της. Η ρητορική του είδους που διακονεί ο τούρκος πρόεδρος, αλλά και μεγάλο μέρος της τουρκικής αντιπολίτευσης, δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας. Αυτή είναι η κυρίαρχη ρητορική πλέον στην Τουρκία και σε αυτές τις συνθήκες καλούμαστε να προσαρμοστούμε.

Συγχρόνως όμως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως ο λόγος αυτός που μοιάζει να απευθύνεται εκτός τουρκικών συνόρων, στην πραγματικότητα αναζητά ακροατήριο στο εσωτερικό. Η Τουρκία είναι μια χώρα με πολλά και σοβαρά προβλήματα που ξεκινούν από την οικονομία και φθάνουν ως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο τούρκος πρόεδρος έχει εγκαθιδρύσει ένα αυταρχικό καθεστώς που, όπως όλα τα αυταρχικά καθεστώτα, φοβάται ακόμη και τον ίσκιο του. Την ίδια ώρα, το πολιτικό σύστημα είναι βαθιά διχασμένο.

Η Τουρκία κάνει επομένως εξαγωγή κρίσης. Ολοι αυτοί οι λεονταρισμοί στους οποίους επιδίδεται η τουρκική ηγεσία είναι απολύτως συνδεδεμένοι με την εσωτερική κρίση. Γι’ αυτό πολύ σωστά η ελληνική κυβέρνηση αρκέστηκε να επισημάνει πως η παρανομία δεν παράγει δίκαιο.