Μήπως κύριε Πρωθυπουργέ καταλύεται το κράτος Δικαίου;
Οι νόμοι μιας αγαθής Πολιτείας αλλάζουν, όταν αποδεικνύεται μετά την εφαρμογή τους ότι είναι λανθασμένοι (και δεν διαπαιδαγωγούν τους πολίτες ορθά, ώστε να γίνουν ενάρετοι κατά την αριστοτελική θεωρία).
Ομως η τροπολογία που ψήφισε χθες η κυβέρνηση, αλλάζοντας τον ν. 2725/1997 για τις προβλεπόμενες ποινές σε περίπτωση πολυιδιοκτησίας αθλητικών ανωνύμων εταιρειών, δίνει την εντύπωση ότι η εκτελεστική εξουσία πιέστηκε ή εκβιάστηκε από έναν συγκεκριμένο επιχειρηματία.
Και όταν μια κυβέρνηση πιέζεται ή εκβιάζεται για να ψηφίσει ένα νόμο, τότε καταλύεται η αυτονομία της έναντι της οικονομικής εξουσίας και των ποικίλων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Ωστόσο, πάνω σε αυτή την παραδοχή στηρίζεται η θεμελίωση ενός κράτους Δικαίου σε μια δυτική δημοκρατία. Και όταν ο κάθε επιχειρηματίας μπορεί να εκβιάζει την εκάστοτε κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τους νόμους που ψηφίζονται, τότε ακολουθούμε ως χώρα μια πολύ επικίνδυνη πορεία!
Θα ήταν δυνατό άραγε να συμβεί αυτό το φαινόμενο σε χώρες, όπως η Γερμανία ή η Βρετανία, οι οποίες διαθέτουν ένα ισχυρό κράτος Δικαίου; Θα έσπευδε άραγε η γερμανική κυβέρνηση να αλλάξει τη νομοθεσία της ad hoc για να ικανοποιήσει τους μεγαλομετόχους της Μπάγερν ή οποιασδήποτε άλλης ισχυρής ποδοσφαιρικής ομάδας;
Επομένως κύριε Πρωθυπουργέ το επιχείρημά σας ότι ψηφίστηκε η επίμαχη τροπολογία για να επέλθει «η κοινωνική συμφιλίωση» ανάμεσα στους οπαδούς των ποδοσφαιρικών ομάδων μάλλον δεν είναι ισχυρό!
Και για μια ακόμη φορά δόθηκε η εντύπωση ότι οι θεσμοί σε αυτή τη χώρα δεν λειτουργούν και ότι είμαστε ένα «αποτυχημένο κράτος» (failed state) για να θυμηθούμε και τον Φράνσις Φουκουγιάμα!
