Μεγαλωμένη σε νησί – ή, τέλος πάντων, με τη νησιωτική κουλτούρα – άργησα κάπως να καταλάβω τη σπουδαιότητα, την αναγκαιότητα αλλά και το συμβολισμό της γέφυρας. Στην πραγματικότητα, οι γέφυρες είναι για τους στεριανούς ό,τι για εμάς τους νησιώτες τα καράβια. Ο τρόπος για να περάσεις απέναντι. Με αυτό το «απέναντι» να σημαίνει, σημειολογικά, ό,τι υπάρχει πέρα από τον μικρόκοσμό μας. Αγνωστο, μπορεί κι επικίνδυνο. Αλλά οπωσδήποτε ενδιαφέρον. Αν μη τι άλλο, επειδή είναι διαφορετικό. Το «απέναντι» είναι που θα μας κάνει πιο «πλούσιους». Κυριολεκτικά και μεταφορικά αφού χωρίς τις γέφυρες και τα καράβια δεν υπάρχει εμπόριο. Ούτε ανταλλαγή ιδεών, πολιτισμών, ηθών. Με δυο λόγια, δεν υπάρχει επικοινωνία. Ο βασικός, δηλαδή, μοχλός στην εξέλιξη του ανθρώπου. Ενας τόπος με γέφυρες που έχουν καταρρεύσει είναι σαν ένα νησί με απαγορευτικό απόπλου. Η απόλυτη εικόνα της απομόνωσης. Πολύ δυσοίωνη έννοια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή