Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε απαγορεύσει την πρόσβαση των μέσων ενημέρωσης στους προσφυγικούς καταυλισμούς, όπως είναι αυτός της Μόριας. Ο λόγος ήταν προφανής, αλλά τώρα επικαιροποιείται με τον πλέον τραγικό τρόπο: σύμφωνα με ρεπορτάζ του BBC, παιδιά που διαβιούν εκεί αυτοτραυματίζονται και επιχειρούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ήθελε να αποκρύψει η τότε κυβέρνηση, αν και με ιστορικό υπερευαισθησίας σε τέτοια θέματα.

Η χώρα έχει σήμερα μια νέα κυβέρνηση. Το χρέος της, υπό το φως αυτών των τραγικών γεγονότων, δεν είναι να αποδώσει στην προηγούμενη κυβέρνηση τις τεράστιες ευθύνες που ομολογουμένως έχει, αν λάβει υπόψη του κανείς πως ακριβώς για την ανακούφιση των προσφύγων διαχειρίστηκε έναν πακτωλό ευρωπαϊκών κονδυλίων. Είναι και να πράξει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν αφενός για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο και αφετέρου για να βελτιωθούν γενικότερα οι συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς.

Είναι στο σύνολό του ωστόσο το πολιτικό σύστημα που οφείλει να δικαιώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος είπε πως σε αυτόν εδώ τον τόπο είναι πλούσιο το πνεύμα του ανθρωπισμού. Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση θα πρέπει να σκύψει πάνω από το πρόβλημα και να δώσει αμέσως λύσεις. Σημαίνει όμως πως και η αντιπολίτευση θα πρέπει να σταματήσει το εμπόριο της εύκολης ευαισθησίας. Εκλεισε τις Αμυγδαλέζες στο όνομα αυτού του εμπορίου. Και το μόνο που κατάφερε ήταν να ανοίξει Μόριες.