Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η φωτιά στο Μάτι, πέρα από την τραγωδία που βιώνουν οι συγγενείς των νεκρών και οι πληγέντες, μας έφερε όλους μπροστά και σε μια αλήθεια, ότι ιδιαίτερα στην Αττική υπάρχουν πολλά «Μάτια». Και είναι αλήθεια ότι αυτοί οι οικισμοί αναπτύχθηκαν, άλλοι με νόμιμες, άλλοι με νομιμοφανείς κι άλλοι με αυθαίρετες διαδικασίες, μέσα σε δασικού χαρακτήρα εδάφη. Υπάρχει δυστυχώς μια περιβαλλοντική και χωροταξική πραγματικότητα, παγιωμένη δεκαετίες τώρα, η οποία δεν ανατρέπεται εύκολα.
Αυτό σημαίνει ότι έχουν διαμορφωθεί ειδικές συνθήκες, που χρειάζονται ειδικά σχέδια αντιμετώπισης, γιατί η βιομάζα και η συσσωρευμένη καύσιμη ύλη που υπάρχει, αν συνδυαστούν με ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, μπορούν να οδηγήσουν σε εκτίναξη, ανάλογη με αυτή στο Μάτι, οποιαδήποτε πυρκαγιά, είτε προέρχεται από άγνωστη αιτία, από αμέλεια ή από εμπρησμό. Γι' αυτό πρέπει να έχεις σχεδιάσει και προβλέψει πώς να την αντιμετωπίσεις.
Ολοι γνωρίζουμε, και κυρίως η πολιτεία, την πολεοδομική και οικιστική συγκρότηση αυτών των περιοχών και πώς δομήθηκαν πολλά κτίσματα αυτών των οικισμών. Ομως οι άνθρωποι που τα κατοικούν πήραν φως, νερό, τηλέφωνο, συνδέθηκαν με τα δίκτυα υπό την ανοχή του κράτους κι αυτό δημιούργησε κι άλλη μία, οικιστική αυτή, πραγματικότητα.
Κι εδώ μπαίνουν τα δύσκολα. Πρέπει πρώτα να δούμε πώς θα λυθούν τα προβλήματα στο Μάτι και κυρίως αυτά που σκοντάφτουν στην περιβαλλοντική νομοθεσία και ειδικότερα στη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Οφείλουμε όμως να βρούμε λύση που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι μόνο για το Μάτι, πρέπει να ακουμπήσουν και τα άλλα «Μάτια».
Αρα πρέπει να δούμε το πρόβλημα και μέσα από αυτή του τη διάσταση. Να μην κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, να μη λέμε πως δεν υπάρχει, γιατί ο καθένας από αυτούς τους οικισμούς θέλει έναν σχεδιασμό, μια αντιμετώπιση, πώς ακριβώς οργανώνεται η προστασία του, η φύλαξή του, η αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών από τους ίδιους τους κατοίκους. Ολα αυτά σημαίνουν πρόληψη, έργα, καθαρισμούς, αντιπυρικό σχέδιο, ενημέρωση και συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας. Σημαίνουν όμως ταυτόχρονα και πολεοδομικές και χωροταξικές παρεμβάσεις που θα καθιστούν υλοποιήσιμες αυτές τις αντιπυρικές δράσεις, με την προϋπόθεση όμως ότι θα συμβαδίζουν με την ισχύουσα νομοθεσία και νομολογία του ΣτΕ, πράγμα που χρειάζεται και την κατάλληλη τεκμηρίωση.
Βέβαια η τραγωδία στο Μάτι δεν μπορεί να απαντηθεί έτσι απλά με δύο γραμμές. Μας δημιούργησε όμως ένα χρέος, να εκτιμήσουμε την πορεία, την εξέλιξη της φονικής αυτής πυρκαγιάς για να μην ξαναθρηνήσουμε συνανθρώπους μας, και μια ανάγκη, τον επανασχεδιασμό της αντιπυρικής προστασίας. Υπάρχει ήδη στα χέρια της κυβέρνησης το πόρισμα της ομάδας Goldamer, στην οποία συμμετείχαν και έλληνες αξιόλογοι επιστήμονες, για την επόμενη ημέρα της πολιτικής προστασίας και ιδιαίτερα της δασοπροστασίας.
Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι αντί να επιδίδεται σε μεγαλοστομίες και επικοινωνιακούς τακτικισμούς, όταν αντιμετωπίζει επεισόδια πυρκαγιάς, οφείλει να σκύψει στο πόρισμα που καταθέτει αξιόλογες προτάσεις. Δεν πρέπει κι αυτή η ευκαιρία να χαθεί, όπως χάθηκε το 1998 με το ομόφωνο πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής του 1993 για τη δασοπροστασία.
Ο Βαγγέλης Αποστόλου είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Εύβοιας
