Οι θεσμοί πέρα από τα πρόσωπα

Είναι τα πρόσωπα που διαμορφώνουν τους θεσμούς ή οι κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνουν τα πρόσωπα; Χαμένοι στα διλήμματα του ιστορικού υλισμού ξεχάσαμε με τα χρόνια την αξία της διαχείρισης (και) στους κορυφαίους πολιτισμικούς οργανισμούς της χώρας. Η πρόσφατη επικαιρότητα έδωσε, χωρίς αμφιβολία, ένα καταρχάς θετικό μήνυμα για φυγή προς τα εμπρός με την επιλογή του Δημήτρη Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο και της Κατερίνας Ευαγγελάτου στο Φεστιβάλ Αθηνών. Πρόσωπα που προέρχονται από διαφορετικές γενιές, συνδυάζουν τον καλλιτεχνικό δυναμισμό με την αποδοχή της κοινότητάς τους. Αλλά και η επιλογή τεσσάρων ειδικών γραμματέων για το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων έδωσε το δικό της μήνυμα: την «αυτοχρηματοδότηση του πολιτισμού», η οποία εξειδικεύεται στην καθολική εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, στις ψηφιακές εφαρμογές και στον τόκο που μπορεί να εισπράξει κανείς από το περίφημο rebranding της χώρας.