Στα δυο προηγούμενα άρθρα μας και θέλοντας να απαλλαγούμε από τις αυταπάτες και τη σύγχυση που δημιουργεί η φθαρμένη από τη χρήση λέξη «προοδευτικός, η, ο», μιλήσαμε για την ασφάλεια και την παιδεία. Πρόθεσή μας ήταν να προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε την καθήλωση ή ακόμη και την απαξίωση των πολιτικών δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικές. Και τέτοια κόμματα στην Ευρώπη είναι τα κεντροαριστερά -σοσιαλδημοκρατικά κόμματα με την τεράστια προσφορά τους στη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην ανάπτυξη, την κοινωνική και οικονομική ευημερία των λαών της. Με τα χρόνια η κοινωνική σύνθεση, η τεχνολογική εξέλιξη και οι νέες παγκόσμιες προκλήσεις, αναπόφευκτα μεταβλήθηκαν. Πολλά από αυτά τα κόμματα του μεταπολεμικού κεντροαριστερού χώρου δεν μπόρεσαν να προσαρμόσουν το όραμά τους και τις δράσεις τους κι έτσι άλλα εξαφανίστηκαν, άλλα συρρικνώθηκαν σημαντικά και λίγα μπόρεσαν να προσαρμοστούν και να παίξουν τον ρόλο τους στο δίπολο συντήρηση -πρόοδος. Οπως το ισπανικό και το πορτογαλικό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ