Τέλος λοιπόν. Και μάλλον άργησε μιας και ο Βαγγέλης Γραμμένος πρέπει να έψαχνε έναν τρόπο για να πει στον Αγγελο Αναστασιάδη να βγάλει την φόρμα της Εθνικής και να επιστρέψει στα αγαπημένα του αμπέλια. Εκεί που θα έχει όλο τον χρόνο να σκεφτεί όχι τι δεν πήγε καλά σε αυτή τη σύντομη θητεία του ως ομοσπονδιακός προπονητής, αλλά τι θα είχε συμβεί αν τον περασμένο Νοέμβριο δεν τον παρέσυρε και εκείνον αυτή η «ματαιοδοξία» που πολλές φορές στο ποδόσφαιρο λες και σβήνει τον… ήλιο.

Ηταν μια λάθος επιλογή ο 66χρονος μακεδόνας τεχνικός. Ενα ακόμη μεγάλο λάθος της ΕΠΟ. Της διοίκησης της ομοσπονδίας που για πολλοστή φορά έδωσε την εντύπωση πως ενδιαφέρεται περισσότερο για τους φίλους της και λιγότερο για το ίδιο το παιχνίδι.

Η Εθνική με τον Μίκαελ Σκίμπε έφτασε ένα μπαράζ μακριά από την πρόκριση στο Μουντιάλ 2018. Εμοιαζε να έχει ξαναβρεί όχι τόσο τον αγωνιστικό βηματισμό της, αλλά κυρίως την ηρεμία που επιβάλλεται αναζητώντας την κανονικότητα. Ο Γερμανός δεν ήταν «δάσκαλος». Δεν είχε τη βαριά περπατησιά του χερ Οτο ή του Σάντος. Δεν θάμπωνε με τον τρόπο του. Τουλάχιστον όμως δεν συμμετείχε σε αυτό το μπρα ντε φερ Βορρά – Νότου που εδώ και μια διετία έχει κάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο κάτι σαν χαλιφάτο. Η Εθνική ήταν μακριά από την τοξικότητα. Οπως έπρεπε.

Η επιλογή του Αναστασιάδη χαιρετίστηκε από κάποιους και αποδοκιμάστηκε από άλλους ως επιλογή… ΠΑΟΚ. Η απομάκρυνσή του, ρεπορταζιακά καταγράφεται ως μια προσπάθεια του Βορρά να… καλμάρει τις αντιδράσεις της ΑΕΚ. Στο μεταξύ η εθνική ομάδα είναι διαλυμένη. Αστεγη. Με παίκτες που δεν ξέρουν πια αν τελικά αξίζει τον κόπο.

Ο Αγγελος όλα τα παραπάνω τα γνώριζε. Προφανώς είχε άλλες φιλοδοξίες σε αυτή την τελευταία ευκαιρία της καριέρας του. Ηξερε όμως. Και αυτό συμβαίνει από τον περασμένο Νοέμβριο. Οχι από το χθεσινό ραντεβού για τις λεπτομέρειες του διαζυγίου.