Στη χώρα μας, όπως φάνηκε τα προηγούμενα χρόνια, τα κενά στην πρόληψη και την προετοιμασία, οι ελλείψεις σε προσωπικό και μηχανήματα, η αδυναμία συντονισμού, η έλλειψη έγκαιρης προειδοποίησης, οι αστοχίες στη διαδικασία εκκένωσης και η αδυναμία ενσωμάτωσης επιστημονικών εργαλείων σε όλες τις φάσεις της διαδικασίας είχαν οδυνηρές συνέπειες. Το μοντέλο πολιτικής προστασίας σήμερα βασίζεται σε εγκυκλίους κεντρικών υπηρεσιών, οι οποίες παραπέμπουν στον εκτελεστικό βραχίονα περιφερειακών και δημοτικών υπηρεσιών οι οποίες είναι υποστελεχωμένες, χωρίς πόρους και σε αρκετές περιπτώσεις με μη εκπαιδευμένο προσωπικό. Ενα μοντέλο που, ενώ περιλαμβάνει – περιστασιακά – τους επιστημονικούς φορείς ως ομοτράπεζους, δεν διαθέτει τα σημεία διάδρασης που θα καταστήσουν εύκολη την απορρόφηση, κατανόηση και σωστή χρήση της επιστημονικής γνώσης. Ενα μοντέλο που εδράζεται στον κεντρικό ρόλο του κράτους, ερήμην της κοινωνίας, ενώ αναμένει από αυτή πράξεις, χωρίς να έχει μεριμνήσει να την εκπαιδεύσει και να της προσφέρει τα απαιτούμενα εργαλεία. Ενα μοντέλο διαχείρισης που έχει δημιουργηθεί σε διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, σε μια διαφορετική Ελλάδα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή