Τα σοβαρά επεισόδια στις φυλακές Κορυδαλλού ανάμεσα σε διάφορες ομάδες κρατουμένων, για τον τερματισμό των οποίων απαιτήθηκε η επέμβαση ισχυρών δυνάμεων της Αστυνομίας, καταδεικνύουν αν μη τι άλλο την εξαιρετικά προβληματική κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος. Οι συνθήκες που επικρατούν εντός των καταστημάτων θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και απάνθρωπες, ενώ από τη συμμετοχή στα επεισόδια και κατηγορουμένων για εμπλοκή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς φαίνεται πως υπάρχει ώσμωση ανάμεσα στους λεγόμενους ποινικούς και την τρομοκρατία.

Από αυτό το ξέσπασμα της βίας φαίνεται ακόμη πως το έγκλημα, ειδικά στην οργανωμένη του μορφή, έχει αποθρασυνθεί. Μια τέτοιου μεγέθους αποθράσυνση, όμως, σημαίνει πως το πρόβλημα ξεπερνάει τα όρια της φυλακής. Αν το έγκλημα έχει αποθρασυνθεί είναι κι επειδή αισθάνεται ισχυρό απέναντι στους μηχανισμούς που διαθέτει η πολιτεία για την καταστολή του. Αισθάνεται πως η πολιτεία βρίσκεται σε προφανή αδυναμία να το αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό τρόπο.

Μια τέτοια σχέση δεν μπορεί παρά να επιτείνει το αίσθημα της ανασφάλειας στην κοινωνία. Ειδικά οι πιο αδύναμοι συμπολίτες μας αισθάνονται εντελώς απροστάτευτοι. Και η ανησυχία αυτή επιτείνεται από τη μεταχείριση που επιφυλάσσει ακόμη και σε βαρύτερα εγκλήματα ο νέος ποινικός κώδικας. Στην αίσθηση της υπεροχής έναντι της πολιτείας προστίθεται και αυτή της ατιμωρησίας. Το ζήτημα επομένως θα πρέπει να επανεξεταστεί. Οχι με στόχο την αποκατάσταση της τάξης. Αλλά με στόχο την αποκατάσταση μιας καθημερινότητας όπου δεν θα κυριαρχεί ο φόβος.