Οι δυο καμπούρες της καμήλας

Ηταν απολαυστικός ο Γκίκας Χαρδούβελης στην ομιλία του στον Κύκλο Ιδεών του Βαγγέλη Βενιζέλου όπου έγινε συζήτηση για την ανασύσταση της μεσαίας τάξης. Είπε μεταξύ άλλων ότι «το τρίτο Μνημόνιο ήταν ένα φροντιστήριο και για τους πιο παλαβούς της υπόθεσης που νόμιζαν ότι με έναν νόμο θα σκίσουν τα πάντα» επιμένοντας από την αρχή έως το τέλος της τοποθέτησής του να χωρίζει την κρίση σε δύο φάσεις. Στην κρίση – πραγματική κρίση έως το 2014 οπότε είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε στο ξέφωτο και στη δεύτερη «αχρείαστη κρίση» από το 2015 και μετά, η οποία όπως είπε μας κόστισε καμιά 20αριά δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο. Ευτυχώς στο ακροατήριο δεν ήταν ο Τσακαλώτος, διότι θα απειλούσε και τον Χαρδούβελη με «κάτω από τη βάση» αν ήταν φοιτητής του, όπως έκανε και με τον Ρέγκλινγκ τώρα που τα «έσπασε» ο ΣΥΡΙΖΑ με τους θεσμούς. Προς επίρρωση των θέσεών του περί αχρείαστης κρίσης, ο Χαρδούβελης παρουσίασε ένα γράφημα (φωτογραφία) στο οποίο φαίνεται ότι η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από την ΕΚΤ και τον μηχανισμό έκτακτης παροχής ρευστότητας (ELA) χτύπησε κόκκινο το 2012 αγγίζοντας τα 159,2 δισ. ευρώ, μετά άρχισε να ξεφουσκώνει τείνοντας στο μηδέν – όσον αφορά τον δανεισμό μέσω ELA – τον Νοέμβριο του 2014 και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα σάρωσε όλα. Τον Ιούνιο του 2015 η ασφυξία των τραπεζών φαίνεται από την εκτίναξη του ELA στα 86,8 δισ. ευρώ, μέγεθος το οποίο μας πήρε κοντά στα τέσσερα χρόνια για να ξαναμηδενιστεί. Οπως είπε και ο Χαρδούβελης, «είναι οι δυο καμπούρες της καμήλας». Μόνο που – πρώην – υπουργέ μου, στη δικιά μας την καμπούρα γράφτηκε το κόστος.